Највисоко на листата е Осло (Норвешка) со неверојатни 77% зелени површини, следен од Загреб (Хрватска) со 74%, додека Љубљана (Словенија) го зазема третото место со 67% зелени простори. Овие градови се пример за успешни стратегии во зачувувањето на природата во урбаните средини, што е од суштинско значење за борбата против загадувањето на воздухот, глобалното затоплување и поддржувањето на биодиверзитетот.
Други главни градови кои се издвојуваат на листата се Хелсинки (Финска) со 62%, Мадрид (Шпанија) и Берн (Швајцарија) со 53%, како и Берлин (Германија), кој има 51% зелени површини. Талин (Естонија) и Лисабон (Португалија) се исто така меѓу првите десет, со 50% и 48% соодветно.
Зелените површини во градовите не се само естетска потреба; тие имаат многу поширока функција во модерното урбано планирање. Според експертите, зеленилото придонесува за подобрување на квалитетот на воздухот, намалување на ефектот на урбаните топлински острови и обезбедување на простор за рекреација и опуштање. Овие фактори имаат директно позитивно влијание врз менталното и физичкото здравје на граѓаните. Во контекст на глобалното затоплување и климатските предизвици, зелените површини се клучен ресурс во апсорпцијата на јаглеродниот диоксид и намалувањето на ефектите од екстремни температури.
Како што урбаните подрачја се шират, така расте и свесноста за потребата од зачувување на природните ресурси и зелени површини. Многу европски градови веќе преземаат чекори за зголемување на зеленилото преку иновативни проекти, како што се урбаното градинарство, креирање нови паркови и обновување на постојните зелени простори.
Зелените главни градови како Осло, Загреб и Љубљана се лидери во овој процес и пример за тоа како урбанизацијата и одржливоста можат да одат рака под рака.
