Со Гладијатор 2, Ридли Скот се враќа на арената што ја популаризираше со својот култен хит од 2000-та година. Овој пат тој го проширува митот пренесувајќи го на новата генерација филмофили а истовремено обидувајќи се да ја задржи магијата на оригиналот. Филмот изобилува со визуелна грандиозност и со моменти на кинематографска раскош, но структурните проблеми во приказната и делумно во актерската изведба се очигледни.
Ридли Скот навистина е мајстор на визуелните перспективи. Во Гладијатор 2, неговата режија ги доловува крвавите спектакли на римската арена, како и политичките интриги на империјата. Камерата го истражува секој агол на античкиот свет – од раскошните палати до правливите арени, создавајќи чувство на историска автентичност и митска величина.
Битките се импресивно поставени, а кореографијата балансира помеѓу хаосот и драмата. Музиката на Ханс Цимер (кој се враќа со нови мотиви врз основа на оригиналната партитура) го дополнува епскиот дух.
Главниот лик, Луциј, синот на Луцила, е симбол на трансформацијата и обновата. Изведбата е силна и емотивна, но сценариото не успева целосно да го оправда неговото филмско патешествие. Луциј се наоѓа затекнат помеѓу желбата за освета и потрагата по личен идентитет, но филмот честопати го запоставува неговиот карактер за да ги акцентира спектакуларните сцени и подзаплети кои не секогаш се неопходни.
Најголемите слабости на Гладијатор 2 се во сценаристичката структура. Додека оригиналот беше цврсто фокусиран на приказната на Максимус, продолжението се обидува да се прошири на повеќе наративни нивоа. Ова пак води до раслоеност која ја ослабува емоционалната тежина на главниот заплет. Некои споредни ликови, иако интересни, не добиваат доволно кино-време за уверлив развој и нивните мотиви се недоволно истражени.
Дополнително, некои сегменти од заплетот делуваат претерани и изнасилени – одредени пресврти се замислени повеќе како драмски ефект без доволно органска уверливост. Политичките интриги, кои би можеле да додадат на комплексноста на проектот, честопати се поедноставени.
Гладијатор 2 е филм кој ќе го освои гледачот со својата грандиозност, но нема да го допре на ист начин како неговиот претходник. Тоа е епска авантура што сведочи за уметноста и умешноста на Скот како режисер и продуцент, но истовремено е и потсетник дека големината на едно дело не лежи само во величината на продукцијата, туку и во цврстината на приказната. Филмот остава простор за размислување за и околу тоа како би можело да изгледа совршеното, вистинско продолжение на мито за Гладијаторот.
