Прво, морам да кажам дека оваа статија нема никаква врска со политиката. Второ, тоа е непристрасно бидејќи јас сум, како што би рекле straight. Се бакнував со девојка, и тоа жешка девојка, пред околу 20 години кога бев во таа фаза на истражување на сопствената сексуалност, и сфатив дека секогаш ќе ме лажат само мажите. Затоа сум нормална? Не, јас сум нормална или абнормална поради многу други фактори, а сексуалната ориентација сигурно не им припаѓа. Дали сметам дека сите педери се духовни и уметнички надарени како што медиумите генерално ги прикажуваат? Не мислам, имав можност да запознаам невидени „сељачишта“ кои се геј или лезбејки, исто како што сум запознала прекрасни луѓе кои го сакаат само својот пол, што би требало да биде “нормално” бидејќи има ужасни и добри човечки суштества и тоа нема врска со нивниот избор на партнер, нели?
Ајде сега да ја погледнеме историјата. Сите сме слушнале за Тебанската света заедница составена од сто и педесет пара љубовници кои се бореле против лавовите дури и против познатите Спартанци,како и тоа дека оваа единица била инспирирана од Платоновата гозба. Хомосексуалноста била честа појава во античка Грција и Рим. Прочитав некаде дека сите римски императори освен Хадријан имале љубовници. Дали е вистина или не, не знам, но мислам дека е точно барем за половина од нив. Хомосексуалноста, исто така, била широко распространета кај Ацтеките, Маите, во античка Кина, Јапонија… Половина од англиските кралеви, вклучувајќи го и Ричард Лавовско Срце, ги сакале мажите и се венчале само за нивното потомство. Всушност, записите за хомосексуалноста се присутни во сите култури на светот. Машката и женската хомосексуалност не станале срамни сè до средниот век, што не е изненадувачко бидејќи црквата го осудила уживањето за уживање и се залагала за однос само заради размножувањето.
Зарем не е малку шизофренично да се зборува со арогантноста на модерната ера за темниот среден век, а истовремено да се поддржат истите тие мрачни ставови кога станува збор за тоа кој кого ќе однесе во кревет? Би сакала сите хетеросексуалци кои се толку загрижени што не ги споделуваат своите сексуални ориентации да си замислат да живеат во општество каде хомосексуалноста се смета за “нормална” и да се прашуваат како би се чувствувале ако другите ги натераат да бидат со пол кој воопшто не ги привлекува. Одвратно, нели? Зарем не е болно да се осудува правото на секој човек да сака и да биде сакан само затоа што вам ви изгледа “ненормално”? И на оние кои апелираат на религијата, би сакала да ја цитирам големата Рејчел Холис, која рече дека во Библијата пишува Да го сакаш твојот ближен, а не да го сакаш твојот ближен само ако гледа, размислува и се однесува исто како тебе, што значи дека треба да ја прегрнеме прекрасната разновидност на човечките суштества.
Морам да признаам дека долго време немав јасно дефиниран став околу темата на геј парови и деца. И тогаш сфатив дека познавам многу, премногу луѓе од “нормалните” семејства, кои всушност беа толку нефункционални што беа трајно оштетени на еден или друг начин. Колку такви луѓе знаеш? Не ми кажувај дека не знаеш барем еден од десет! Традиционалната мајка и тато навистина не се гаранции дека детето ќе живее во здрава средина, исто како мама и мама или тато и тато. А хомосексуалните парови кои не можат да имаат деца природно и мораат прилично да се помачат за да станат родители, најверојатно претходно многу ќе размислуваат дали се подготвени за родителство. Не можат да си го дозволат она што ќе даде господ тоа. И сигурно многу сакаат деца штом се одлучуваат да направат таков чекор.
Веќе овие два фактора велат многу и имплицираат дека детето во таква заедница ќе има многу љубов, внимание и грижа. Тоа би требало да биде најважното нешто, така? Тоа би требало да биде најважното нешто, така? И на тврдењата дека овие деца, исто така, ќе бидат геј или лезбејки, можам само да прашам како е можно децата на хетеросексуалните родители да не ги наследиле своите преференци околу сексуалната поределба од нивните родители.
И конечно, дали ми е жал за таквите деца? Секако да. На нивните пријатели ќе им биде забавно да имаат двајца родители од ист пол, во некој момент ќе им кажат на своите родители и ќе им забранат да се дружат со нив. И недостатокот на безгрижно пријателство во детството е можеби најтажната работа во целата оваа приказна.
Пишува: Ели Гилиќ
Извор: Лагуна.рс
