Меѓународниот ден на реките се одбележува секој 14 март со цел да се подигне свеста за важноста на реките и водните патишта за животот на луѓето на планетата Земја, како и потребата од нивна заштита и одржливо управување.
Реките се извор на вода за пиење, се користат за наводнување во земјоделството, производство на енергија, но и за транспорт, природно регулирање и контрола на поплави, биодиверзитет, туризам. Тие се и природни граници, но во исто време и симбол на сојузот на народите и државите.
Реките играат клучна улога во екосистемот, економијата и секојдневниот живот. Некои од реките од големо значење во нашиот регион се Дунав, Сава, Ибар, Тиса, Драва, Вардар, Марица, Неретва, Струма, Тимок, Морача, Тара, Пива и многу други.
Дунав е втората најдолга река во Европа, додека на Балканот игра особено важна улога за земјите низ кои тече, служејќи како клучна артерија за транспорт, извор на вода за пиење и наводнување. Реката ја поврзува централна и источна Европа со Црното Море, а преку каналот Рајна-Мајна-Дунав со Северното Море, што овозможува пловидба од Северното Море до Црното Море. Хидроцентралите Ѓердап 1 и Ѓердап 2, на границата меѓу Србија и Романија, се меѓу најголемите во Европа и играат клучна улога во производството на електрична енергија во овој дел од Европа. Тоа е природна граница за некои балкански земји како Србија, Хрватска и Романија. Милиони луѓе користат вода од Дунав секој ден.
Главната притока на Дунав е Сава. Со својот извор во Алпите во Словенија, таа е една од најважните реки во Југоисточна Европа. Во Словенија, нејзиниот тек започнува кон исток каде што во неа се влеваат бројни реки, вклучувајќи ја и Љубљаница во главниот град на земјата. Како што ја напушта Словенија, Сава го продолжува своето патување низ Хрватска, поминувајќи ги важните градови како Загреб и Сисак. За време на своето патување низ Хрватска, Сава прима вода од притоките како што се Купа, Уна и Орљава и дополнително го збогатува својот тек.
Како што тече понатаму, Сава станува природна граница меѓу Хрватска и Босна и Херцеговина, добивајќи повеќе вода од значајните притоки како што се Уна, Врбас, Босна и Дрина. Овој дел од неговиот тек е збогатен со притоки кои придонесуваат за неговиот хидролошки систем и биодиверзитетот.
Конечно, Сава се влева во Србија, каде што игра клучна улога во економијата и инфраструктурата на земјата. При пристигнувањето во Белград, Сава се влева во Дунав, симболизирајќи го соединувањето на две големи европски реки. Нејзината вода се користи за водоснабдување, наводнување, како и за енергетски потреби на Србија, БиХ и Хрватска.
Дрина е уште една голема река важна за Балканот, позната по својата дива убавина и една од природните граници, овој пат меѓу Босна и Херцеговина и Србија. Вкупната должина на реката Дрина е околу 346 км, а извира од два изворски потоци, Црна и бела Дрима, кои се спојуваат во општина Шипово, во Босна и Херцеговина. На реката Дрина се изградени неколку хидроцентрали за производство на електрична енергија во регионот. Меѓу нив се издвојуваат хидроцентралата „Вишеград“ (позната и како ХЕ „Бајина Башта“ на територијата на Србија), хидроцентралата „Зворник“ и хидроцентралата „Перучац“. Овие електрани се дел од хидроенергетскиот систем кој го користи хидропотенцијалот на Дрина, обезбедувајќи електрична енергија, но и помагајќи да се регулира нивото на водата на реката, што е важно за спречување на поплави.
