Процесот на ладење на Земјата трае милијарди години. На почетокот на својата историја, Земјата била покриена со огромен океан од магма. Со текот на времето, површината се ладела за да формира кора, но топлината од јадрото на Земјата продолжува да поттикнува динамични процеси, како што се конвекцијата на обвивката и тектониката на плочите.
Сепак, сè уште постојат клучни прашања за тоа колку брзо се лади Земјата и колку долго ќе продолжат овие процеси. Клучен фактор може да лежи во топлинската спроводливост на минералите на границата помеѓу јадрото на Земјата и обвивката, каде што топлината на јадрото тече кон околната обвивка.
На оваа граница, обвивката на Земјата е во директен контакт со жешкото, стопено надворешно јадро. Оваа температурна разлика сугерира дека значителна топлина се пренесува низ овој слој. Еден од основните минерали овде е бриџманитот, кој научниците се мачат да го проучат под екстремниот притисок и температури што се наоѓаат во внатрешноста на Земјата.
Тим предводен од професорот по ETH, Мотохико Мураками, во соработка со Институтот за наука Карнеги, разви нов систем за мерење на топлинската спроводливост на бриџманитот во лабораториски услови слични на оние длабоко во Земјата. Тие користеа најсовремен оптички систем за апсорпција во дијамантска наковална ќелија, загреана со пулсен ласер.
Нивните резултати покажаа дека бриџманитот спроведува топлина 1,5 пати поефикасно отколку што се сметаше претходно. Ова сугерира дека протокот на топлина од јадрото на Земјата до кората е поголем отколку што претпоставуваа научниците, што би можело да ја забрза конвекцијата и да го забрза ладењето на Земјата. Како резултат на тоа, процесите како тектониката на плочите би можеле да се забават побрзо отколку што се очекуваше претходно.
Истражувачите, исто така, открија дека како што се лади земјата, минералите на границата се менуваат. Бриџманитот се трансформира во минерал наречен постперовскит, кој е уште поефикасен во спроведувањето на топлината. Ова поместување би можело дополнително да го забрза процесот на ладење и да ја промени динамиката на внатрешноста на Земјата.
Мураками и неговиот тим веруваат дека нивните наоди би можеле да понудат нови сознанија за ладењето и динамиката на Земјата. Тие сугерираат дека Земјата може да се лади и да стане геолошки неактивна побрзо отколку што се сметаше претходно, слично на планети како Меркур и Марс.
Сепак, Мураками предупредува дека иако резултатите нудат нова перспектива, сè уште е нејасно колку време ќе биде потребно за целосно да се развијат овие промени. За подобро да го разберат ова, научниците треба подетално да ја проучат конвекцијата и да истражат како распаѓањето на радиоактивните елементи во Земјата придонесува за нејзината динамика на топлина.
