Најдарежлива е општината Вир, која за петто дете исплаќа неверојатни 26.000 евра, а има и бесплатен детски градинка, финансиска помош за учебници и училишен прибор, како и стипендии за студенти од 200 евра месечно. Оние со одличен успех добиваат и дополнителни 100 евра месечно.
И за првото дете – речиси 8.000 евра
Во општината Сали, за прво и второ дете се исплаќаат по 7.963 евра, што е една од највисоките поддршки за новороденче во цела Европа. Следат општините Ражанац (7.000 евра), Повљана и Колан (по 3.000 евра), а Град Имотски исплаќа 2.500 евра.
Поддршките не се резервирани само за богати туристички места – и сиромашни општини во Славонија и Далматинската Загора делат високи суми. На пример, Магаденовац, мала општина во источна Хрватска, дава 3.000 евра за второ дете и нуди бесплатна градинка.
За трето дете – до 10.000 евра
Општините Имотски и Новска за трето и четврто дете исплаќаат по 10.000 евра, а слични мерки има и во Биоград на Мору, Блато (на Корчула) и Стариград (Хвар). Општината Циста Прово, која се смета за слаборазвиена, сепак обезбедува над 6.600 евра за трето дете.
Во рамките на мерките за четврто дете, повторно предничи Вир со 13.000 евра, а веднаш зад неа се Бол на Брач со 12.000, Повљана, Пашман и други со суми од 9.000 до 8.000 евра.
Бесплатни и (пре)скапи градинки
Во Хрватска, 46 општини и градови нудат целосно бесплатен престој во градинка – меѓу нив се и поголеми градови како Сисак, Славонски Брод и Велика Горица, но и мали места како Света Недела, Нин, Сињ и Обровац.
Но, има и општини каде родителите плаќаат повеќе од плата за градинка. Во Сибињ, првото дете во градинка чини 226 евра месечно, а второто дополнителни 169 евра – вкупно 395 евра. Во Горјани родителите плаќаат 196 евра за првото дете.
Во споредба со овие суми, родителите во Сплит, Осиек и Ријека плаќаат далеку помалку: во Осиек 84 евра за прво дете, во Сплит 80 евра, а во Ријека само 70 евра.
Зошто ова е важно и за Македонија?
Додека Хрватска со директни парични стимулации се обидува да ги задржи младите и да го зголеми наталитетот, во Македонија сè уште нема слични систематски решенија на национално ниво. Примерите од Вир, Сали и Имотски покажуваат дека локалната самоуправа може да игра клучна улога во поддршката на семејствата – и тоа не само преку пари, туку и преку бесплатни градинки, стипендии и социјални програми.
