Често се шегуваме дека доцниме, но тоа може да има и сериозни и стресни последици, без разлика дали се работи за пропуштање состаноци, авионски летови или пристигнување на работа.
Причините може да бидат различни. Психолошките истражувања покажаа дека луѓето кои често доцнат покажуваат високо ниво на опуштеност и ниско ниво на совесност. Релаксацијата може донекаде да се наследи, на пример, од родителите, но често е културно детерминирана – во Бразил луѓето се порелаксирани за состаноци отколку во Америка.
Повнимателниот поглед на психолошките процеси покажува дека луѓето кои често доцнат потценуваат колку време имаат за да завршат одредени работи. Можеме да ги наречеме и „временски оптимисти“. Многу често одолговлекуваат и се подготвуваат за заминување. Кој сака да биде точен мора да остави се што прави и да се подготви и да си оди.
Многу интересно откритие на психолозите од Универзитетот во Калифорнија, кои открија дека по правило, потценуваме колку време ни е потребно да поминеме по позната патека отколку кога одиме по непознати патишта.
Конечно, еден од факторите може да биде тоа што некои луѓе не сакаат да пристигнуваат рано на својата дестинација. Бидејќи за многумина да се биде на време значи и дека ќе пристигнат пред сите други, претпочитаат да пристигнат подоцна.
Ако некоја од овие причини ви звучи познато, ќе биде лесно да влезете во ред и да престанете да доцните, пишува BBC Science.
За почеток, донесете одлука да пристигнете – не само на време, туку и пред време. Навикнете се реално да проценувате, до најмалите детали, колку време ќе ви биде потребно да стигнете до вашата дестинација. Сега додадете слободно време, на пример 15 минути. Колку подолго патувањето, толку подолго треба да биде слободното време.
Конечно, размислете како ќе го поминете времето што ви останува ако пристигнете рано – можете да ги проверите вашите пораки, да читате книга или да се вклучите во омилената апликација. Прочитајте и кои се трите навики на успешните луѓе.
