Нежноста, допирот, физичкиот контакт и мајчиното присуство не се луксуз – тие се биолошка потреба. За едно новороденче, тие се клучни не само за опстанок, туку и за негов целосен развој: емоционален, психолошки и интелектуален.
Бебињата не знаат да чекаат. Тие плачат, викаат, повикуваат – и тоа го прават со причина. Покрај основните потреби како што се храна и сон, постојат и подлабоки, помалку видливи, но исто толку значајни потреби – потребата за топлина, галење, допир и близина.
Присуството на мајката го смирува срцето на бебето, го забавува дишењето и го исполнува телото со чувство на мир и сигурност. Токму тоа чувство на сигурност е темел за идниот емоционален живот на детето. Ако добие доволно љубов и блискост во првите месеци, тоа ќе го носи како животен капитал – како мир, како доверба, како чувство дека е вредно.
Кога родителите гушкаат, милуваат и се грижат со допир, бебето не само што учи дека е сакано – туку полека почнува да го чувствува и сопственото тело. Контактот кожа-на-кожа му помага да се чувствува „добро во својата кожа“, и буквално и преносно.
Во првите недели по породувањето, често наречени „четвртиот триместар“, бебето не прави разлика меѓу себе и мајката. Тие се како едно суштество, чии потреби се испреплетени. Во таа фаза, топлината, допирот и присуството се поважни и од самата храна.
Истражувањата покажуваат колку последици може да има лишување од блискост. Познатиот експеримент со мајмунчиња покажа дека младенчињата секогаш ја избираат меката, „нежна“ мајка наместо онаа која нуди само храна. Контактот, топлината и емоционалната поврзаност им беа поважни за опстанок и развој.
Бебињата кои растат без љубовен контакт често се борат со проблеми во емоционалниот живот и во социјалните односи подоцна. Односот со родителите станува шаблонот по кој се градат сите идни односи. Од нив учиме како се сака, како се искажуваат чувства, како изгледа довербата.
Затоа, од клучно значење е да го разбереме развојот на нашето дете, да влеземе во неговиот свет, дури и кога тоа изгледа тешко. Само така ќе знаеме што носиме од своето детство и што сакаме свесно да му пренесеме на следната генерација.
