Секоја година на крајот на март, многу Европејци се збунети околу тоа дали да го поместат часовникот напред или назад за еден час. Нарушувањето води до лишување од сон и пропуштени состаноци, што предизвикува прашања за вистинската потреба за две различни сметања на времето. Во 2018 година, Европската комисија предложи укинување на практиката откако речиси 4 милиони граѓани на ЕУ го поддржаа потегот на јавна консултација.
И покрај поддршката на Европскиот парламент за реформата, таа не беше спроведена поради противењето на одредени земји-членки. Сега, Полска, која претседава со ЕУ до јули, има намера да го поттикне ова прашање со технички дискусии меѓу членките на ЕУ за да се истражи можноста за постигнување договор. Практиката на прилагодување на часовникот е во сила уште од Првата светска војна, првично користена за зачувување на енергијата за време на нафтената криза во 1970-тите. Стана пошироко распространета во доцните 1970-ти и раните 1980-ти.
Наведената цел на тоа беше заштеда на енергија со зголемување на сончевите часови попладне. Сепак, неговата вистинска ефикасност во заштедата на енергија е дискутабилна. Истражувањата покажуваат дека додека вечерната потрошувачка на електрична енергија може да се намали, енергијата што се користи наутро за загревање на домовите може да ги негира заштедите. Повеќето студии сугерираат дека потенцијалот за заштеда на енергија е минимален.
Здравствените импликации на од менувањето се исто така под лупа, со докази кои укажуваат на потенцијална штета. Истражувањата покажуваат дека промената на времето може да ја влоши депресијата и да го наруши режимот на спиење, што доведува до раздразливост и намалена концентрација.
Некои застапуваат трајно стандардно време, додека други веруваат дека телото може да се прилагоди на едночасовната смена. И покрај широката јавна поддршка за ставање крај на менувањето во земји како Германија, процесот на постигнување договор меѓу членките на ЕУ останува комплициран поради географските разлики и политичките несогласувања.
