Во 2025 година, Полска го дочека своето прво бебе зачнато со ин витро оплодување (ИВФ), откако претседателот Анджеј Дуда го потпиша законот со кој се обновува јавното финансирање за лекување на неплодноста. Финансирањето претходно беше намалено од поранешната конзервативна влада во 2015 година.
Оваа промена на политиката обезбеди сите земји-членки на ЕУ сега да обезбедат јавно финансирање за третмани со ИВФ. Сепак, според Европскиот атлас за политики за третман на плодност 2024 година, само пет од 27-те земји на ЕУ нудат целосно финансирање за најмногу шест третмани со ИВФ.
Австрија, Данска, Естонија и Франција се единствените земји каде, по шест третмани, е достапно делумно плаќање или надоместување.
Петнаесет земји од ЕУ немаат листа на чекање. Кај дванаесетте кои го прават тоа, пристапот до третман за плодност може да потрае и до една година. Данска, Финска, Франција, Италија, Малта, Романија, Словачка и Шведска имаат листа на чекање што може да трае меѓу шест и 12 месеци.
Според Европското здружение за хумана репродукција и ембриологија (ЕШРЕ), просечната цена на циклусот на ИВФ во Европа е помеѓу 4.000 и 5.000 евра. А државни образовни програми за плодност, има само во училиштата во Франција, Германија и во Латвија.
Пристапот до ИВФ, исто така, варира во зависност од сексуалноста на парот.
„ИВФ можеби за многумина изгледа како тренд, следејќи го мотото: „најпрво кариерата, а потоа децата“, но за многу парови, асистираната репродукција е единствениот начин да се има посакувано дете, без оглед на возраста и плановите за живот“, рече Кристина Фадлер, член на одборот на Fertility Europe. „На паровите од ист пол им е особено тешко: непоправливо оштетените или блокирани јајцеводи, ендометриозата или PCOS се единствените причини да се подобни за јавно финансиран третман – честопати се потребни години за да се добие дијагноза и пристап до фондот за ИВФ“.
Сите земји на ЕУ им дозволуваат на хетеросексуалните парови да имаат пристап до третман за плодност со свој материјал или со донирана сперма. Германија и Луксембург се единствените земји кои не им дозволуваат на хетеросексуалните парови да пристапат до ИВФ со донирани јајце клетки.
Во меѓувреме, геј паровите не можат да пристапат до третмани за плодност во земјите на ЕУ, исклучок се Белгија, Холандија и Романија. Женските парови можат да добијат третмани за плодност со донирана сперма во 15 земји од ЕУ и третмани за плодност со донирани јајце клетки во 13 земји. Самохраните жени во Австрија, Чешка, Италија, Литванија, Полска, Словачка и во Словенија не можат да имаат пристап до ИВФ со донација на сперма. Во Хрватска пристапот варира во зависност од дијагнозата. Бројот на земји кои не дозволуваат пристап до третман за плодност со донирање јајце клетки се зголемува на 10 во случај на лезбејски парови.
