Во 2019 година на глобално ниво се создадени неверојатни 53,6 милиони тони електричен и електронски отпад, што е во просек 7,3 килограми по жител.
Ако продолжиме со досегашните практики на справување со овој отпад, се предвидува дека неговото глобално производство ќе се зголеми на 74,7 Mt до 2030 година, а дури и ќе достигне 110 Mt до 2050 година, пишува за Клима101 Тијана Маринковиќ од Факултетот за технички науки во Нови Сад.
Растечката количина на електричен и електронски отпад главно е поттикната од забрзаниот економски развој, краткиот животен циклус и ограничените можности за поправка, така што отпадот создаден од оваа опрема е препознаен како еден од најбрзо растечките текови на отпад, со стапка на раст од околу пет проценти годишно, што е три пати повисоко од стапката на раст на комуналниот отпад.
Од друга страна, документираната количина на електричен и електронски отпад собран и рециклиран на глобално ниво преку формалниот сектор е само 17,4 проценти. Во Европската Унија, според податоците од 2021 година, оваа стапка е значително повисока и изнесува 46,2 отсто.
Комплексноста на структурата на отпадот од електрични и електронски производи претставува голем предизвик за процесот на одржливо управување.
Одредени видови електрични или електронски производи може да содржат повеќе од 100 различни супстанции, од кои некои спаѓаат во категоријата неопасни, а други во категоријата опасни и затоа, за нив важат различни правила за управување.
Многу од овие компоненти се токсични и затоа се штетни за здравјето и животната средина доколку не се постапува соодветно. На пример, тоа се тешки метали: жива, кадмиум, хексавалентен хром, потоа фталат, ретарданти на пламен на база на бром и слично.
Од друга страна, фрижидерите и клима уредите, особено постарите, содржат супстанции како што се хлорофлуоројаглеводороди и хлорофлуоројаглеводороди, кои ја оштетуваат озонската обвивка и имаат многу висок потенцијал за глобално затоплување.
Извор: energetskiportal.rs
