Професорот по хидраулика на Универзитетот во Падова, Пиетро Театини, предлага инјектирање на солена вода длабоко под Венеција (600–1.000 м), со што би се дигнал теренот за до 30 см. Идејата се потпира на полнењето и празнењето на подземни складишта на гас во Рајна—како што се подигнува земјата кога се влева гас, така логично би се подигнало кога вода се враќа назад.
- Првиот тест би опфатил една бушотина (20 см пречник, 1.000 м длабочина) со филтер низ кој вода ќе се инјектира под мал притисок.
- Целокупната мрежа би ја опфатило подрачјето околу градот, во круг од 10 км.
- Испитувањето би траело 2–3 години и чини 30–40 милиони евра, барем трипати поевтино од системот MOSE (6 милијарди евра).
Досегашни мерки: MOSE и историјата на тонење
- MOSE: систем на подвижни брани од 1980-тите, ја штитат Венеција од екстремни плимини. Првпат тестирани во 2020, активирани над 100 пати, иако беше предвидено само неколку пати годишно.
- Предизвик: Венеција и понатаму тонe ~2 мм годишно и мора да се справува со пораст на морето од 5 мм годишно.
- Историско тонење: во 1960-тите и 1970-тите, индустриското црпење подземна вода од Маргера ја поттикна депресијата на тлото за 13 см во две децении.
Некои предлагаат целосно затворање на Венецијанската лагуна и нејзино претворање во слатководно езеро. Но тоа би ѝ ја одзело душата на Венеција—екосистем стар 2.000 години и основа на нејзиниот туристички карактер.
Дали е изводливо?
Проф. Театини е уверен дека проектот е изведлив и веќе го има државно покровителство преку нова агенција за лаґуна, формирана во март 2025. Но други експерти предупредуваат дека по вадење вишок вода карпите се стегаат и не може лесно да се вратат во првобитна положба.
„Да го оставиме градот на милоста на водата би било најрадикална опција. Венеција е единствена. Затоа мора да ја зачуваме во нејзината природна средина—со гондоли, вапорети и сиот дух што ја прави неповторлива“, заклучува Театини.
