Наставникот е тој тивок херој кој го менува светот – час по час, генерација по генерација. Затоа секоја година, на 5 октомври, целиот свет застанува за миг да каже: „Благодариме!“
Светскиот ден на учителите не е обичен празник – тој е глобален повик за почит, разбирање и поддршка на оние кои стојат зад секоја научена буква, секое отворено срце и секоја изградена личност.
Од каде започна приказната?
Овој ден се одбележува од 1994 година, во чест на Препораката на UNESCO и ILO од 1966 година, документ што ги постави основите за правата, обврските и статусот на наставниците. Тоа е првпат во историјата на образованието кога глобалната заедница јасно кажа – учителите заслужуваат системска, институционална и општествена поддршка.
Повеќе од празник, 5 октомври претставува симболичен ден за размислување: дали навистина им нудиме на наставниците она што тие го даваат на општеството?
Мото за 2025 година: Наставата како заедничка мисија
Под мотото „Recasting teaching as a collaborative profession“, оваа година се фокусира на нова визија за наставничката улога – не како осамен воин во училница, туку како дел од тим, заедница, движење.
Во време кога образованието бара иновации, емпатија и адаптивност, наставниците треба да имаат простор за соработка, поддршка и размена на искуства. Модерното учење не е само предавање – тоа е градење култура на учење, а тоа е можно само ако наставниците се обединети и охрабрени да учат еден од друг.
Наставниците денес: предизвици и значење
Денешниот наставник е повеќе од едукатор. Тој е и психолог, и мотиватор, и социјален работник, и техничка поддршка – сето тоа во ист момент.
Глобално, наставниците се соочуваат со намалена доверба, слаби услови за работа и недостиг на ресурси. Но, и покрај сето тоа – тие продолжуваат. Со креда во рака или дигитална табла пред себе, секојдневно ја носат најважната одлука: да вложат во нечие утре.
Македонија: Меѓу ентузијазам и реалност
И кај нас, наставниците не се само спомнати на 5 октомври – тие се присутни во секоја битка за подобро образование. Во училиштата низ државата, овој ден се одбележува со приредби, јавни говори, признанија, но и со повици до институциите за подобрување на условите.
Сепак и покрај напредокот, македонскиот наставник и понатаму се соочува со административен товар, недоволна автономија и предизвици од реформите што доаѓаат без соодветна подготовка. Сепак, она што останува постојано е љубовта кон професијата – и кон учениците.
