Германската модна платформа Zalando мора да се придржува кон најстрогите европски правила за онлајн платформи, пресуди во средата Општиот суд на Европската унија.
Со оваа одлука, судот застана на страната на Европската комисија во првиот судски случај поврзан со Законот за дигитални услуги (DSA), кој е дел од новиот правен пакет на ЕУ насочен кон справување со незаконска содржина и подобрување на транспарентноста на интернетот.
Zalando ја оспори својата категоризација како “многу голема онлајн платформа” (Very Large Online Platform – VLOP) според DSA, тврдејќи дека просечниот број корисници месечно е значително помал отколку што пресметала Комисијата.
Сепак, судот одлучи дека платформата не може јасно да ги разликува корисниците кои се изложени на содржина од трети страни (продавници) од оние кои не се. Затоа, Комисијата имала право да претпостави дека сите 83 милиони корисници се изложени на таа содржина.
„Комисијата можеше да го смета просечниот месечен број активни корисници на платформата Zalando како над 83 милиони, а не само околу 30 милиони, како што тврдеше компанијата,“ се наведува во пресудата.
Оваа пресуда е удар и за други компании со сличен хибриден бизнис модел, како и за платформи кои поднесоа жалба на нивната категоризација како VLOP – вклучувајќи ги Amazon, Pornhub, Stripchat и Xvideos.
Сепак, одлуката не е конечна – можно е понатамошно обжалување пред Судот на правдата на ЕУ, највисоката судска инстанца на Унијата.
Во јуни, судот веќе сослуша и втора тужба од Amazon против DSA, а одлуката за тој случај допрва ќе биде донесена.
Позадина
Законот за дигитални услуги (DSA), кој почна да се применува во август 2023 година, наметнува построги обврски на платформите со повеќе од 45 милиони активни корисници месечно. Тоа вклучува обврски за транспарентност, надоместоци за надзор и мерки за контрола на незаконска содржина.
Zalando тврдеше дека се разликува од другите VLOP платформи, бидејќи функционира како хибрид – 61% од неговиот бизнис е продажба на сопствени производи, додека остатокот доаѓа од трети продавачи преку партнерскиот програм. Компанијата сметаше дека продажбата на сопствените производи не треба да биде опфатена со DSA.
Но Европската комисија оцени дека корисникот не може да разликува дали производот што го гледа доаѓа од Zalando директно или од партнер, бидејќи двата вида производи се прикажуваат на ист начин.
Оваа одлука го потврдува ставот на Комисијата дека платформите не можат да се извлечат од обврските со аргументи околу бизнис моделот, ако ефектот врз корисниците останува ист.
