По четири години политички судири и блокади, Советот и градоначалникот конечно се на иста линија.
Прашањето е – ќе работи ли градоначалникот за градот или за партијата?
Со конститутивната седница на новиот Совет на Град Скопје почна нов политички циклус.
За првпат по речиси четири години, градската власт и мнозинството во Советот се дел од иста политичка структура.
Градоначалникот Орце Ѓорѓиевски и претседателот на Советот на Град Скопје, Даме Димитровски, доаѓаат од редовите на ВМРО-ДПМНЕ, партија која го контролира и најголемиот дел од советниците.
Тоа, барем на хартија, значи дека нема повеќе блокади, одлагања и препукувања кои го парализираа градот во изминатиот мандат.
Од судири до партиска хармонија
Претходниот состав на Советот функционираше како институционален кошмар: градоначалничката Данела Арсовска, избрана како независна, ја изгуби поддршката на мнозинството веднаш по изборите. Резултатот беа месеци без усвоен буџет, прекинати јавни набавки и урбанистички планови кои останаа во фиока.
Сега, политичката математика изгледа многу поедноставно. Сите клучни позиции се во рацете на иста партија, па теоретски – Градот конечно може да работи без сопки.
Но токму таму лежи и дилемата: кога нема силна опозиција што ќе те корегира, дали тоа значи стабилност или партиско самозадоволство?
Одлуките за буџетот, јавниот превоз, отпадот и урбанизмот ќе бидат првите показатели дали новата „стабилност“ навистина ќе донесе работа – или ќе се претвори во удобна зона без контрола и одговорност.
Советот како тест на зрелоста
Градскиот совет, со изборот на претседател од истата партија како градоначалникот, влегува во фаза каде секоја одлука ќе биде тест за политичка зрелост.
Нема повеќе „немаме мнозинство“, нема повеќе алиби за застој. Сега единствената пречка може да биде неспособноста или партиската дисциплина.
Ако Ѓорѓиевски навистина сака да ја оправда својата порака дека „нема време за експерименти“, ќе мора да покаже дека може да управува град, а не штаб.
Лојалност или резултати
Партиското единство е најсилно оружје – сè додека не почне да го гуши системот.
Историјата на Скопје веќе покажа што значи кога градот е политичко бојно поле. Сега треба да покаже што значи кога власта е во целосна хармонија.
Во идеален свет, тоа би било добро: без блокади, без саботажи, без изговори.
Во реалниот, останува прашањето – ќе работи ли градоначалникот за Скопје или за ВМРО-ДПМНЕ?
Скопје, без алиби
Оваа власт го добива градот во момент кога граѓаните се изморени од политички препукувања и од ветувања за „нов почеток“.
Од денес, изговорите се исцрпени. Нема опозиција што може да ја сопре работата.
И ако по неколку месеци улиците пак се преполни со ѓубре, автобуските линии ретки, а урбанизмот дивее – виновникот ќе биде јасен.
