Има денови кога сè станува премногу гласно. Работа, обврски, гужви, очекувања, нечиј глас кој одекнува дури и кога сте сами. Притисок кој не можете да го објасните, но го чувствувате во стомакот, во рамениците, во секое движење. И тогаш, инстинктивно, посегнувате по она што го знаете. Не затоа што е најдобро – туку затоа што знаете како функционира. Барем за некое време.
За некои тоа е цигара. За друг – лизгање по социјалните мрежи. Третиот загризува чоколадото без воопшто да го почувствува. За некои тоа е шопинг. Вие дури и не знаете што барате – само знаете дека ви треба нешто. Некој гледа серија чиј заплет го знае напамет. Некој молчи со часови, некој зборува без престан.
Сите овие начини имаат едно нешто заедничко: потребата да се здружиме. Да го тргнеме товарот од градите, барем на кратко. И тоа е човечко. Затоа што навиките што ги градиме со години стануваат наши сидра во бурата. Дури и кога не се најздрави.
Но… што ако постоеја подобри начини за справување со стресот – без да мораме во исто време суштински да се менуваме?
Навиките не се менуваат лесно. Особено не под притисок.
Кога сте под стрес, вие избирате што функционира во моментот. Не размислувате долгорочно. Не затоа што си слаб – туку затоа што си човек. Вашиот мозок бара брз лек. Познато решение. И затоа е толку тешко да се промени воспоставената шема.
Но, секоја промена започнува со прашање:
Дали ова навистина ми помага?
Дали ми олеснува – или полека ме саботира?
На пример, цигара наутро со кафе може да изгледа како единствен момент на мир. Но, ако ја погледнете пошироката слика – дали навистина ви помага да се чувствувате подобро? Или само ве држи на место?
Ритуалите не мора да исчезнат. Тие можат само да се развиваат.
Не мора да го фрлате она што ви дава утеха. Можете да му дадете нова форма.
Наместо импулсивно купување преку Интернет – направете список однапред. Не само што ќе заштедите пари, туку ќе го смирите тоа чувство дека „нешто недостасува“. Кога го купувате она што навистина ви треба, чувствувате задоволство и не виновни.
Наместо бескрајно скролање – земете книга што го чека своето време. Вашиот ум заслужува свет во кој нема совршени профили, туку реченици кои загреваат и смируваат.
Наместо целосно да се повлечете – повикајте пријател. Не треба долго да зборувате. Понекогаш е доволно некој да го слушне вашето „тешко ми е“. Не сте сами, а понекогаш тоа ја прави целата разлика.
Наместо класична цигара – можете да смислите подобра алтернатива.
Можеби тоа е едно од оние утра кои започнуваат со позната рутина. Додека го подготвувате кафето, помислата на цигара се јавува од навика. Но, овој пат избирате поинаку – правите подобар избор, но го одржувате утринскиот ритам. Без чад. Без мирис. Само вие, вашиот ритуал – и уред кој го загрева тутунот наместо да го согорува. IQOS. Не како чудо, туку како мала промена која ви покажува дека сте способни да направите подобар избор. Дури и кога е тешко.
Цигарата не го решава стресот. Но, тоа може да биде знак дека избирате поинаку. Не е совршено – но подобро. Можеби тоа е искрата што ве мотивира да најдете друг подобар избор. Затоа што кога ќе видите дека сте способни да направите еден чекор во вистинската насока – се отвора простор за следниот.
Подобрите избори не се слабост – тие се вашата сила.
Луѓето кои избираат поинаку не се ниту „силни“ ниту „посебни“. Само решија да бидат нежни со себе. Да си кажат: „Заслужувам повеќе од само опстанок“. Заслужувам рутини кои не ми ги земаат – ми даваат.
А тоа значи да се грижиш за себе.
Тоа значи дека конечно се приближувате до себе.
Значи… не мора да менуваш кој си.
Само сменете ја насоката во која одите.
Дајте си дозвола да ги задржите вашите ритуали – но во верзија која повеќе ви користи, повеќе ве радува и повеќе ве почестува.
