Во новиот извештај на група од девет организации за човекови права се вели дека во 2024 година, надворешните граници на Европската унија регистрирале повеќе од 120.000 случаи на потиснување од страна на националните власти против нерегуларните мигранти.
Извештајот, којшто е објавен денеска, го открива обемот на потиснувања во Европа, нелегалната практика на протерување мигранти за да се спречи пристапот до процедурата за азил, право што е предвидено и во ЕУ и во меѓународното право.
Преку собирање податоци од владини служби, невладини организации и истражувачки групи, коалицијата заклучила дека минатата година се случиле најмалку 120.457 ,,турканици”, што значи дека мигрантите биле отстранети од националната територија без да можат да поднесат барање за меѓународна заштита и да имаат индивидуална проценка.
Отстранувањето често било направено со насилство, се забележува во извештајот, при што барателите на азил биле тепани од граничари, оставени на море или оставени да умираат од студ во шумата.
Бугарија води на рангирањето за 2024 година, со 52.534 отфрлања кон Турција. Потоа следат Грција (14.482), Полска (13.600), Унгарија (5.713), Летонија (5.388), Хрватска (1.905) и Литванија (1.002). Студијата ги опфати и Либија (21.762) и Либан (3.768), бидејќи пресретнувањата (или, поточно, „повлекувањата“) извршени од овие нации беа направени со поддршка од Италија, Кипар и од институциите на ЕУ.
Во мај 2024 година, претседателката на Европската комисија Урсула фон дер Лајен отпатува за Бејрут за да објави 1 милијарда евра помош за Либан за управување со тековите на нерегуларна миграција и одржување на економијата на земјата погодена од криза.
Откривањата долго време беа постојана тема на расправа во блокот, особено по миграциската криза 2015-2016 година, и поттикнаа континуирани критики против граничарите, поттикнувајќи внатрешни истраги, медиумски откритија и тужби.
„Бројот на потиснување на надворешните граници на Европа нагло се зголеми во последниве години, до степен што тие станаа систематска практика во рамките на миграциската политика на ЕУ“, се вели во својот предговор во извештајот. „Тековните извештаи за турканици укажуваат на систематски неуспех во име на ЕУ да го наметне почитувањето на едно од најфундаменталните човекови права“.
Минатата недела, судот со седиште во Стразбур започна со расправа за три случаи против Полска, Летонија и Литванија во врска со наводите за отфрлање на Белорусија, што претставува прв пат Европскиот суд за човекови права да испита случај поврзан со инструментализацијата на миграцијата.
Невладините организации алармираат за прогресивната „секуритизација“ на миграцијата, предупредувајќи дека мигрантите имаат право на пристап до процедурата за азил без разлика дали патуваат во Европа по своја волја или како пиони во геополитичка игра.
Во изјава за Еуроњуз, портпаролот на полското Министерство за внатрешни работи рече дека граничарите имаат „право да користат средства за физичка принуда и огнено оружје“ кога ќе се соочат со напади против нивниот физички интегритет и „неприкосновеноста на државната граница“. „Оркестрираната миграција е процес што ниту меѓународното право ниту полското право не можеа да го предвидат“, рече портпаролот.
Во подготовка на извештајот биле вклулени неколку организации, односно 11.11.11 (Белгија), Унгарскиот Хелсиншки комитет (Унгарија), Здружението „Ние сме мониторинг“ (Полска), Центарот за мировни студии (Хрватска), либанскиот центар за човекови права (CLDH), Сиенос Групе (Литванија), Фондацијата за правни мисии (ЛАЦ) (Бугарија) и Сакам да им помогнам на бегалците (Латвија).
