Истражувањето покажува дека остатоците од мртвите ѕвезди би можеле целосно да исчезнат за околу 10⁷⁸ години – број што почнува со единица и има 78 нули. Досега се веруваше дека овој процес би траел дури 10¹¹⁰⁰ години, што значи дека новите проценки претставуваат огромно скратување на животниот век на универзумот.
Најзначајното откритие во оваа студија е дека и неутронските ѕвезди и белите џуџиња – објекти што се сметаат за најотпорни во универзумот – не се имуни на ефектите на Хокинговото зрачење. Според научниците, токму тие можат да бидат гласници на крајот на универзумот каков што го познаваме.
Идејата за Хокинговото зрачење првпат беше предложена во 1970-тите од страна на британскиот физичар Стивен Хокинг. Тој тврдеше дека црните дупки не се сосема „црни“, туку дека испуштаат зрачење поради квантни ефекти што се случуваат на нивната граница. До неодамна се мислеше дека тоа важи само за црните дупки, но новата студија покажува дека и објекти со помала гравитација може да испуштаат слично зрачење и полека да исчезнуваат.
Научниците направиле и калкулации за тоа колку време би било потребно да исчезне, на пример, Месечината или еден човек. Според нивните пресметки, тоа би траело околу 10⁹⁰ години. Сепак, и самите истражувачи нагласуваат дека овие проценки не ги земаат предвид сите можни астрофизички промени и распади што би можеле да го забрзаат или изменат процесот.
Заклучокот на студијата е дека крајот на универзумот би можел да настапи многу порано од очекуваното, иако сепак станува збор за период што е надвор од човечкото поимање на времето.
