На 13 март 1781 година, Вилијам Хершел го објавил откривањето на Уран. Извесен период набљудувачите и експертите не ја препознаваа како планета, поради слабата видливост. Меѓутоа, со помош на телескопи, на крајот на 18 век, границите на Сончевиот систем биле проширени, а Уран, како седма планета од Сонцето, ја добил титулата планета.
Уран го добива името по старогрчкото божество на небото. Вилијам Хершел првично мислел дека видел комета. Уран всушност бил виден многу пати досега (тој е на границата на видливост со голо око), но на топ листите бил прикажан како обична ѕвезда.
Уранскиот систем има единствена конфигурација меѓу планетите на Сончевиот систем, бидејќи неговата оска на ротација е поставена на негова страна, речиси во рамнината на неговата револуција околу Сонцето; неговиот јужен и северен пол лежат таму каде што повеќето планети имаат екватори.
Сликите од Војаџер 2 го прикажуваат Уран како блага планета без облаци или бури што ги имаат другите џиновски планети. Сепак, набљудувачите на Земјата сè уште забележале знаци на сезонски промени и зголемена активност на ветерот додека Уран се приближува до својата рамноденица.
Уран, како Нептун, има различен внатрешен и атмосферски состав од гасните џинови – Јупитер и Сатурн. Поради оваа причина, астрономите понекогаш ги класифицираат во посебна категорија на „ледени џинови“.
Најстудена планета и година која трае 84 „земјени“ години
Иако не е најоддалечената планета од Сонцето, Уран е најстудената планета. Неговата атмосфера, со температура од -224 °C, е составена претежно од водород и хелиум, со висок процент на вода, амонијак и метан мраз и траги од јаглеводороди. И покрај ниските надворешни температури, температурата кон внатрешноста се искачува до неколку илјади Целзиусови степени.
Како и другите џиновски планети, синкаво-зелениот Уран има прстени – досега се идентификувани 13 и 28 сателити.
Се смета дека, како Нептун, има мало карпесто јадро, но, за разлика од другите гасни џинови, нема свој внатрешен извор на топлина.
Фотографиите од телескопот Хабл откриваат зголемена активност во атмосферата на Уран. Во 1998 година, Хабл фотографирал дури 20 светли облаци, најверојатно составени од кристали на метан, на различни височини. Ветровите на екваторот на Уран дуваат со брзина до 50 метри во секунда, што е многу побавно отколку на сродните планети.
Оваа планета има и промена на годишните времиња, а една орбита на Уран околу Сонцето трае 83,83 години, додека ротира околу својата оска за 17 часа и 14 минути.
Офелија и Јулија – сателитите на Уран и чудесните темни прстени
Досега се откриени вкупно 28 сателити на Уран. За разлика од другите планети чии сателити се претежно именувани по митски ликови, сателитите на Уран биле именувани по ликовите од делата на Вилијам Шекспир и Александар Поуп: Корделија, Офелија, Бјанка, Јулија, Розалинд…
Неколку години по откривањето на планетата, Хершел ги открил првите два големи сателити на Уран, Титанија и Оберон, а Ласел ги открил Ариел и Амбриел во 1851 година. Миранда, најмалиот од петте главни сателити на Уран, е откриен во 1948 година.
Во последно време, нови сателити на Уран се откриени со помош на старите „Војаџер“ фотографии и набљудувања преку модерни телескопи. Така, во 1997 година беа откриени Калибан и Сикоракс, а во 1999 година уште три: Просперо, Сетебос и Стефано.
Во 1977 година, за време на затемнувањето на ѕвездата Сигма Кентаур од страна на Уран, беше забележан непредвиден феномен. Имено, ѕвездата не исчезнала наеднаш зад Уран, туку треперела девет пати пред и по затемнувањето, што било резултат на минување зад деветте прстени на Уран.
Десеттиот и единаесеттиот прстен беа откриени подоцна, во 1985 година.
Во редослед од Уран нанадвор се прстените составени од екстремно темни честички: 1986U2R, 6, 5, 4, Алфа, Бета, Ета, Гама, Делта, Ламбда (порано 1986U1R) и ипсилон.
Само едно вселенско летало го посетило Уран или летало покрај него, а тоа бил Војаџер 2, кој прелетал на 24 јануари 1986 година. помина 81.500 над облаците на Уран. По тој повод беа направени многу фотографии од планетата, која изгледа како мирна додека се врти околу Сонцето и која долго и неправедно се сметаше за „само уште една ѕвезда“.
