Народните мудрости отсекогаш биле одлика на итроштината, умноста, животното искуство на еден народ. А македонскиот, откако памети за себе ги памети и народните мудрости искажани преку поговорки, изреки, досетки… и многу други пишани и усни форми преку кои на уникатен начин се исмејувале одредени ситуации, појави или луѓе. Или што би рекле се фаќало сеир на хумористичен и сатиричен начин. Со оглед дека поголемиот дел од народот биле верници, свештените лица отсекогаш биле инспиративни за терање мајтап. Многу од тие досетки и поговорки останале врежани во колективната меморија на народот до ден денес.
Во време кога црквата се крена против родовата рамноправност, иако не беше предизвикана со ништо, оти она против кое протестираат одамна е внесено во законите, речиси пред една деценија, потсетуваме на некои народни мудрости кои низ смеа ја отсликуваат вистината за поповите и нивното однесување. Токму она што им се случувало на верниците тие го преточувале во мудра мисла.
