Врските и браковите често поминуваат низ различни фази, но малку кој период привлекува толку големо внимание како таканаречената „криза на седмата година“. И додека многумина ја гледаат како мит, психолозите и брачните советници сè почесто истакнуваат дека токму во овој период партнерите почнуваат да забележуваат одредени промени кои го тестираат нивниот однос.
Околу седмата година од врската или бракот, паровите често се соочуваат со здодевност, рутина и чувство дека емоциите веќе не се исти како на почетокот. Заедничките обврски, децата, работните предизвици и секојдневниот стрес лесно можат да ја потиснат романтиката, што создава впечаток на дистанца и емоционално ладнење. Сепак, важно е да се истакне дека кризата не значи крај. Напротив, таа може да биде шанса партнерите да се „ресетираат“ и повторно да најдат заеднички јазик.
Зошто токму седум години?
Идејата за „критичната седма година“ има и свое психолошко објаснување. Првите неколку години од врската обично минуваат во вљубеност, интензивна страст и запознавање, додека подоцна односот се стабилизира и преминува во рутина.
Околу седмата година рутина станува очигледна, а партнерите сфаќаат дека љубовта повеќе не е само емоција, туку и секојдневен труд и посветеност. Психолозите нагласуваат дека токму тогаш излегуваат на површина проблемите кои порано се игнорирале, затоа што секојдневниот ритам на животот повеќе не дозволува да се „туркаат под тепих“.
Како се манифестира проблемот?
Паровите во овој период најчесто забележуваат дека повеќе разговараат за обврски, а помалку за емоции и желби. Физичката привлечност може да биде послаба, а чувството на заедништво го заменува механичкото функционирање.
Некои партнери стануваат нервозни, други повлечени, а трети почнуваат да бараат внимание надвор од врската. Чувството дека нешто „недостасува“ води до преиспитување – дали врската има иднина или е време за крај? Важно е да ги препознаете овие сигнали како аларм, а не како доказ дека љубовта повеќе ја нема.
Техники за надминување на кризата
Стручњаците советуваат дека односот треба постојано да се негува, особено во кризни фази. Враќањето на мали ритуали – заеднички појадок, излегувања, разговори пред спиење – може да го разбуди чувството на поврзаност.
Планирањето патувања или нови активности заедно често ја враќа онаа искра која изгледа дека е изгубена. Најважно е партнерите да не ја доживеат кризата како закана, туку како можност за раст. Тие што ќе ја препознаат и ќе работат на неа, ќе излезат од неа посилни и подготвени да изградат подлабок и постабилен однос.
