Во зимските месеци, кога воздухот мириса на студ и кујните се исполнети со пареа од топли чорби, малку нешта можат да ја заменат едноставната, но совршена арома на домашна кисела зелка. Иако денес може да се купи во секоја продавница, вистинските љубители на традицијата знаат дека домашната зелка има душа.
Подготовката не е сложена, дури и ако живеете во стан и немате простор за буре. Сè што ви треба е неколку главици свежа, цврста зелка, малку сол и неколку стаклени тегли. Зелката најпрво се сече ситно и се посолува со околу дваесет грама сол на килограм. Со рацете се меси нежно, но одлучно, додека не почне да пушта сок токму тој сок е клучот на добрата ферментација.
Потоа се полни теглата, слој по слој, секој пат добро притиснувајќи ја зелката кон дното. На крај, се става мал камен или тег што ќе ја држи потопена во течноста за време на целиот процес зелката мора да остане под нејзиниот сопствен сок.
Теглата се покрива со чиста крпа и се стега со гумичка, за да може воздухот да циркулира, но да не навлегуваат прашина или инсекти. И така, се остава на собна температура околу 20 степени и се чека. По само неколку дена, мирисот на свежо укселен зеленчук ќе ја исполни кујната.
Кога процесот заврши, зелката се преместува на постудено место, на тераса, во оставата или во фрижидер каде може да стои со недели. Некои додаваат неколку зрна пипер или ловоров лист за дополнителна арома, но вистинската магија е во едноставноста.
Домашната кисела зелка е повеќе од салата. Таа е спомен на зимите од детството, на неделните ручеци со семејството, на трпезата што секогаш мирисала на дом.
Извор: N1info.rs
