Во последниве години, можеме да видиме напредок кога станува збор за дискусии и застапување на сексуалното здравје, каде што има разбирање за различните искуства од различни сексуални ориентации. Сепак, се чини дека сè уште постои широко распространета заблуда дека ризикот од сексуално преносливи инфекции и болести е помал кога станува збор за лезбиски секс, бидејќи тој не вклучува пенетративен однос со пенис..
Важно е на самиот почеток да се нагласи дека терминот „лезбиски секс“ не се однесува на одредена ориентација, туку на сексуална активност во која се вклучени две жени. Значи, перцепцијата за помал ризик е погрешна и ги игнорира сите начини на кои инфекциите сè уште можат да се пренесат.
Сексуално преносливите инфекции и болести се пренесуваат преку сексуален контакт, а секој, без разлика на пол, род и сексуална ориентација, може да ги пренесе и добие. Со цел да се разбере колку информации на оваа тема се широко достапни, сараевскиот отворениот центар спроведе истражување за сексуално преносливи болести и безбедност при лезбиски секс, во кое учествувале 86 испитаници.
Кои се некои од најчестите сексуално преносливи болести?
ХИВ и СИДА – точно е дека во светот има малку регистрирани случаи на пренос од жена на жена, но се додека постои можност телесните течности на едниот партнер да дојдат во контакт со крвта на другиот партнер, не е исклучен ризикот. Инфекцијата најчесто може да се појави со споделување на секс играчки, потоа ако лицето кое обезбедува орален секс има рани во устата, воспаление и крварење на непцата или ако лицето кое орално се задоволува има рана во пределот на гениталиите. За време на фингеринг (угодување на партнерот со прсти) нема директен ризик освен во случај на отворени рани на прстите.
Кламидија и гонореја – двете инфекции може да се пренесат помеѓу две жени, најчесто преку заеднички сексуални играчки и со триење на вулвата со вулвата, и со ставање на устата на вулвата или вагината, па дури и со прсти ако има изложеност на вагинална течност од лице со инфекција; додека кламидијата, за разлика од гонорејата, може да се добие и во базените. Во голем број случаи нема симптоми, а кога ги има се печење при мокрење и често мокрење, зголемен вагинален исцедок, болки во долниот дел на грбот, невообичаена болка при секс и вагинално крварење помеѓу циклусите. Тестовите се прават лабораториски со земање брисеви или урина, а се третираат со антибиотици, додека нетретирана инфекција може да доведе до развој на сериозни здравствени последици.
Сифилис – бактериска инфекција која предизвикува промени на кожата во форма на безболен чир, но бидејќи тие можат да се појават и во вагината, промените може да останат незабележани. Се тестира преку лабораториска дијагностика на брис или примерок од урина или крв. Откриена навреме, се лекува со антибиотици, а доколку не се лекува, може да предизвика оштетување на нервите и телесните органи подоцна во животот. Се пренесува со директен контакт со заразни течности од отворени или скриени влажни лезии на кожата и мукозните мембрани, како и со телесни течности и секрети на заразено лице при сексуален однос. Затоа, можно е да се пренесе од жена на жена, на различни начини, како орален секс, прсти и сл.
Херпес – вирус кој може да биде орален или генитален. Првиот може да се добие и од асимптоматски носители, на пр. бакнување и јадење со ист прибор или од иста чинија; додека другиот се пренесува со директен контакт со херпес. Ако ја ставите устата на вулвата или вагината, може да се шири херпес. Обично се дијагностицира преку физички преглед, кога лекарот проверува дали има видливи промени, а тестовите на крвта за антитела на вирусот исто така можат да помогнат во дијагностицирањето на овие инфекции.
ХПВ – иако повеќето инфекции со овој вирус не се опасни по живот, ова е единствениот вирус кој може да доведе до раст на тумор во телото поради мутации на ДНК. Дури и кога не е опасна по живот, инфекцијата е крајно непријатна и може да биде упорна и отпорна на лекови. ХПВ се одредува во лаборатории со откривање на ДНК молекули на хуманиот папиломавирус со помош на методот PCR. За време на лезбискиот секс, инфекцијата може да се пренесе преку контакт помеѓу гениталиите, допирање на гениталиите на партнерот, а потоа и на вашите, или споделување сексуални играчки.
Кои се заштитните мерки?
Едно од прашањата на истражувањето се однесувало и на тоа дали испитаниците веруваат дека ризикот од пренесување сексуално преносливи болести е помал кај лезбиски секс во споредба со врските во кои се вклучени мажи, на што 51,2% одговориле потврдно, 31,4% сигурно одговориле не, додека останатите 17,4 % дека не е помал ризик. Во овој случај, од клучно значење е да се сфати дека иако е точно дека постои намален ризик од одредени инфекции, никаде нема отсуство на ризик и дека е неопходно да се продолжи да се размислува за можноста за добивање инфекција, како и за соодветна заштита.
Заштитните мерки може да вклучуваат:
Тестирање – некои СПБ може да бидат асимптоматски, што значи дека заразеното лице може да не покаже никакви знаци или симптоми, но сепак може да ја пренесе инфекцијата, поради што е од клучно значење двата партнера да се тестираат дури и кога нема симптоми. Голем број од испитаниците никогаш не биле тестирани, дури 65,1% од нив.
Употреба на дентална брана за орален секс, како и латекс или не-латекс ракавици и лубрикант на база на вода или силикон при фингеринг.
Ставање кондоми на сексуални играчки ако ги делите.
Вакцинација против ХПВ инфекција.
Комуникацијата е клучна
На прашањето „Дали се чувствувате удобно да разговарате со вашите партнери за сексуално преносливи болести? 69,8% од испитаниците одговориле потврдно, 26,7% донекаде и 3,5% дека не се чувствуваат удобно.
Целосно отворен разговор со вашиот партнер за сексуалното здравје е важен од неколку причини:
Превенција на болести – зборувањето за заштита и тестирање го намалува ризикот од инфекција. Дури и ако вашата партнерка немала многу партнери пред вас, тоа не значи дека не може да се зарази бидејќи еден сексуален однос е доволен за сексуално пренослива болест. Со тоа пристапете на оваа тема без осудување.
Свесност – можеби вашиот партнер има некои информации, додека вие имате друг дел, па можете да разменувате информации и да го надополните вашето знаење
Зголемување на довербата и зајакнување на емоционалната врска – споделувањето информации поттикнува чувство на сигурност и блискост.
Резиме на потреби и желби – кога неизвесностите и стравовите за врските се намалуваат, а разбирањето е зголемено, сексуалните потреби и желби се исполнуваат поквалитетно.
Исто така, кога зборуваме за отворена комуникација, можеме да зборуваме и на друго ниво, што подразбира јавно застапување на оваа тема. Разговорите за сексуалното здравје помагаат да се идентификуваат специфичните потреби и придонесуваат за решавање на проблемите. Отворената дискусија за сексуалното здравје може да ја намали стигмата и предрасудите кон различните сексуалности и идентитети и да поттикне инклузивност во општеството, што дополнително ќе резултира со поединци кои бараат помош и совет. Покрај физичкото здравје, ќе се зајакне и менталното здравје бидејќи тоа ќе им помогне на сите да се чувствуваат побезбедно и поприфатено.
Извор: lgbti.ba
