Во свет каде што повеќето луѓе седат за работа, патување и релаксација, секојдневното пешачење може да бидат едноставен и ефективен начин за зголемување на нивото на вашата активност.
Сепак, доколку не земете во предвид еден фактор, може да бидат залудно потрошени 10 илјади чекоро дневно. Мора да внимавате на тоа колку чекори правите во минута.
Ако сакате да уживате во максимални придобивки, одењето со темпо од 100 и повеќе чекори во минута и одржувањето на поголем дневен број чекори е начин за здраво живеење, според експертот за одење, д-р Елрој Агиар. Истражувањето на неговиот тим, кое беше објавено во Британскиот весник за спортска медицина, покажа дека оваа конкретна каденца е добар показател за вежбање со „умерен интензитет“.
Ова е клучно бидејќи „сите истражувања во оваа област сугерираат дека повеќето од придобивките од одењето се акумулираат со умерен или повисок интензитет“, објаснува д-р Агиар.
Одење со брзина од 100 чекори во минута може да отклучи повеќе физички здравствени придобивки од побавното одење, а тоа се сведува на тоа колку напорно работи вашето тело. За да се движите побрзо ќе треба повеќе напор, така што пулсот треба да се забрза за да се зголеми снабдувањето со кислород до вашето тело и мусклуите. Како резултат на тоа, интензитетот на активноста се зголемува и може да се категоризира како вежба со „среден интензитет“.
Ова е поврзано со упатствата за физичка активност споделени од Светската здравствена организација кои пропишуваат најмалку 150 минути физичка активност со умерен интензитет неделно, 75 минути физичка активност со енергичен интензитет или еквивалентна комбинација од двете.
За среќа, д-р Агиар вели дека одењето со брзина од 100 чекори во минута не е преголемо напрегаање за многу луѓе.
„Да се стави во контекст, ако повеќето луѓе одат на прошетка по улица, тие сами би избрале каденца од околу 110 до 115 чекори во минута, така што 100 е многу остварлива бројка“, вели тој.
„Доколку сакате да го зголемите одењето до силен интензитет, можете да одите со околу 130 чекори во минута. Ако се движите во тој опсег или малку погоре, можете да менувате брзини и да добиете поголема корист од активноста што ја правите“.
Д-р Агиар вели дека истражувањето е „малку нејасно“ за важноста на обемот на одење (бројот на чекори што ги правите дневно) кога се изведува без поголема каденца и интензитет.
Додека голем број студии ги истакнуваат придобивките од одење одреден број чекори дневно, „слични студии покажаа дека волуменот не е значаен освен ако не го правите тоа и со поголем интензитет“, објаснува тој.
За да се покријат сите основи, д-р Агиар препорачува да се одржува и поголемо број на дневни чекори и побрзо одење. И тој вели дека не треба да одите 10.000 чекори дневно за да ги искусите повеќето здравствени придобивки што се нудат.
„Истражувањето сугерира околу 7.000 до 8.000 чекори дневно, а дел од тоа треба да вклучува 20 до 30 минути пешачење со 100 до 130 чекори во минута или побрзо“, вели д-р Агиар. „Тоа би била најефикасната комбинација за добивање придобивки од обемот и интензитетот“.
Иако тој додава, „нема повисоко ограничување за тоа колку активноста на пешачење е добра или лоша за вас – колку повеќе чекори правите, толку е подобро“.
Како за бесплатна активност со ниска бариера за влез, пешачењето нуди импресивен број на придобивки.
„Можно е поединецот кој започнува со седентарен начин на живот, со ниски нивоа на активност, да добие некои кардиоваскуларни подобрувања или подобрувања во аеробната кондиција преку зголемување на бројот на чекори“, вели д-р Агиар.
„Ова е особено точно ако тие се движат од умерен интензитет на енергичната страна на нештата – одење на начин што почнува да ве остава малку без здив, ве задишува и предизвикува слабо потење“.
„Ако одите со 130 чекори во минута, навистина почнувате да се движите брзо. Го забрзувате пулсот, ја зголемувате потрошувачката на кислород и тоа ќе се претвори во подобрувања во аеробната кондиција“.
„Истражувањето е многу јасно за тоа – поединците кои имаат подобра аеробна кондиција имаат помал ризик од хронични болести од лицата кои имаат слаба кондиција.“
Упатствата за физичка активност на Светската здравствена организација зборуваат пошироко за придобивките од физичката активност, но сепак служат за зајакнување на придобивките од пешачењето. Редовното вежбање, се вели, може да доведе до „значајни придобивки за физичкото и менталното здравје“, како што се спречување на хронични болести, намалени симптоми на депресија и анксиозност и подобрување на целокупната благосостојба, меѓу многу другото.
