Најновите анализи, меѓу кои и онаа на National Geographic, покажуваат алармантен пораст на тестостеронската терапија меѓу млади мажи. Овој тренд, некогаш резервиран за постари пациенти со реален медицински недостаток, денес станува начин на „подобрување“ на енергијата, изгледот или самодовербата кај момци кои воопшто немаат здравствена индикација за таков третман.
Во време кога инфлуенсерите на TikTok продаваат „висок тестостерон“ како решение за сите животни проблеми — од замор до несигурност — сè повеќе млади мажи се убедени дека терапија со хормони е патот до сила, фокус и ментална стабилност. И тоа без да знаат дека ако еднаш ја нарушат природната хормонална рамнотежа, враќањето назад е речиси невозможно.
Суштината на проблемот не е во желбата да се чувствуваш подобро или посилно. Проблемот е во тоа што многу клиники, под пазарни притисоци, препишуваат терапија без лабораториски докази, додека момците што ја бараат честопати мислат дека имаат „низок Т“ бидејќи така им кажува алгоритмот на Instagram. Во реалноста, симптомите што ги наведуваат — замор, стрес, недостаток на фокус, анксиозност — многу почесто доаѓаат од начинот на живот, нередовен сон, исцрпеност и психолошки притисоци, а не од хормонален дефицит.
И тука лежи опасноста. Терапијата со тестостерон може да го стопира природното производство на хормонот, да создаде проблеми со плодноста, да го зголеми ризикот од згрутчување на крвта и да го оптерети срцето. Научните студии досега се ограничени — особено кај млади — што значи дека никој не знае какви долгорочни последици може да има оваа генерација на „Т-максери“.
Ова не е само медицинска приказна. Ова е и социјална приказна. Многу млади мажи денес растат во услови на огромни притисоци, непостојаност, културни машки идеали што се повеќе личат на маркетинг отколку на реалност, и константно споредување со дигитални тела, дигитални животи и дигитални успеси. Во таков контекст, тестостеронот станува симбол, а не терапија. И токму затоа ризикот е уште поголем.
Во Македонија овој тренд допрва доаѓа, но сигналите веќе се гледаат: фитнес култура без надзор, суплементи без контрола, инфлуенсери со „совети“, клиники со агресивен маркетинг. Ако светските искуства нешто нè научија, тоа е дека ваквиот бран лесно може да прерасне во здраствена и психолошка криза — во која најмногу страдаат токму тие млади мажи што се бараат себеси во време кога стабилноста е дефицит.
Прашањето повеќе не е „дали тестостеронот помага“. Прашањето е: кој ги убедува младите дека им треба? И по која цена?
Оваа тема бара јавна дискусија, медицинска едукација и поголема одговорност од сите што профитираат на несигурноста на една цела генерација. Здравјето не е тренд, а хормоните не се играчка.
