Сепак, додека во Франција протестите против туризмот се ретки, во Шпанија тие стануваат се почести и погласни, особено во градови како Барселона и Мадрид, како и на популарните острови.
Главната причина за разликата во ставовите кон туризмот лежи во структурата на туристичките текови и географијата на двете земји.
Повеќето туристи во Франција се домашни посетители – помеѓу 50 и 70 проценти од туристичките приходи доаѓаат од Французите кои често ги користат годишните одмори да патуваат во рамките на земјата, посетувајќи ги не само Париз, туку и други региони како Шампањ, Долината на Лоар, Алпите и Прованса. Ова порамномерно распределување на туристите го намалува притисокот врз одредени места.
Наспроти тоа, Шпанија има помалку население и голем дел од земјата е слабо населен, што доведува до поголема концентрација на туристи во одредени градови и крајбрежни области.
Туристите во Шпанија исто така трошаат повеќе, а нивната голема концентрација создава поголем притисок врз инфраструктурата и локалните заедници. Оваа комбинација доведува до посилен отпор од локалното население кое често се соочува со проблеми како прекумерни гужви, зголемување на цените на домувањето и губење на локалниот идентитет.
Покрај тоа, додека Франција се обидува да ги охрабри туристите да остануваат подолго и да трошат повеќе, распределувајќи ги по различни региони, Шпанија се соочува со предизвикот на масовен туризам кој е помалку рамномерно распоредени и често се доживува како оптоварување.
Со други зборови, поголемиот отпор кон туризмот во Шпанија е резултат на концентрацијата на туристи на одредени места, поголемата потрошувачка, демографските разлики и поразличниот модел на туризам во споредба со Франција, каде туризмот е повеќе распоредени и не создава толкав притисок врз заедниците.
Извор: forbes.n1info.rs
