Експертите од областа на науката и психологијата се согласуваат за едно: секој човек сонува, дури и оние кои веруваат дека не сонуваат. Иако многу луѓе мислат дека „немаат соништа“, научните истражувања покажуваат дека сите ние ги доживуваме во текот на ноќта. Па зошто некои никогаш не се сеќаваат на своите соништа? Од квалитетот на спиењето до REM активноста на мозокот, експертите објаснуваат што се случува за време на „ноќ без соништа“ и зошто нашите мозоци понекогаш бришат потсвесни слики.
Дали некогаш сте се разбудиле чувствувајќи се како да не сте сонувале ништо? Лесно заспивате, спиете мирно цела ноќ, но се будите наутро со впечаток дека вашиот ум е целосно празен, како сонот да е само долга, непрекината тишина, пренесува Tportal .
Многу луѓе тврдат дека никогаш не сонуваат, и честопати го кажуваат ова со навестување на чудење или резигнација, како тоа да е едноставно дел од нивната личност.
Дали е навистина можно да постојат ноќи без соништа ? Или соништата всушност секогаш се присутни – само не се сеќаваме на нив?
Сите сонуваме секоја ноќ.
Науката и психологијата се согласуваат за едно: секој од нас сонува, дури и оние кои се убедени дека не сонуваат. Соништата се случуваат во фазата на РЕМ спиење, период во кој мозокот е речиси исто толку активен како кога сме будни.
Во текот на оваа фаза, соништата играат важна улога: тие помагаат во консолидирање на спомените, обработка на емоциите и им даваат значење на нашите секојдневни искуства.
Ако се разбудите наутро со чувство дека не сте сонувале ништо, најверојатно едноставно не се сеќавате на вашите соништа.
Способноста за запомнување на соништата е под влијание на бројни фактори, од квалитетот на спиењето, будењето во текот на ноќта, нивото на стрес, па дури и генетиката.
Истражувањата покажуваат дека оние што спијат лесно имаат поголема веројатност да ги запомнат своите соништа бидејќи се будат за време на REM фазата, а оние што спијат подлабоко обично се чувствуваат како воопшто да не сонувале.
Кога некој ќе каже „Никогаш не сонувам“, тоа не значи дека соништата не постојат. Мозокот едноставно ги складира во несвесниот дел од меморијата без трага во нашата свест.
Понекогаш поминуваат недели, па дури и месеци без да се сетам на ниту еден сон. Научниците објаснуваат дека ова често е последица на пократка или прекината REM фаза, но и на ефектот на одредени лекови, на пример антидепресиви или апчиња за спиење, кои можат да ја намалат живоста на соништата.
Од психолошка гледна точка, период без сеќавање на соништа може да укажува на фаза во која умот е помалку фокусиран на емоциите. Тоа не мора да биде знак за нешто лошо; напротив, понекогаш значи дека мозокот тивко ги обработува информациите, без потреба да ги преведува во слики и приказни.
Меѓутоа, во некои случаи, долготрајното отсуство на соништа може да биде поврзано со несоница или други нарушувања на спиењето, кои треба да се следат доколку станат постојани.
