Научниците идентификувале одреден ген за кој велат дека може да биде поврзан со античкото потекло на говорниот јазик, кој бил клучен за опстанокот на луѓето. Говорот ни овозможи да споделуваме информации, да ги координираме активностите и да пренесуваме знаење, давајќи ни предност пред изумрените роднини како неандерталците.
Новата студија, објавена во списанието Nature Communications, сугерира дека протеинската варијанта пронајдена само кај луѓето можеби ни помогнала да комуницираме на нов начин.
,,Тоа е „добар прв чекор да се започне со разгледување на специфичните гени“ кои можат да влијаат на развојот на говорот и јазикот”, вели Лиза Финестек од Универзитетот во Минесота со седиште во САД.
,,Она што го утврдиле научниците може еден ден дури и да им помогне на луѓето со проблеми со говорот. Генетската варијанта што ја разгледуваа истражувачите, беше една од различните гени „кои придонесоа за појавата на хомо сапиенс како доминантен вид, каков што сме денес“, рече д-р Роберт Дарнел, еден од авторите на студијата.
Дарнел го проучува протеинот – наречен NOVA1 и од раните 1990-ти, е познат како клучен за развојот на мозокот.
За најновото истражување, научниците во неговата лабораторија на Универзитетот Рокфелер во Њујорк користеа CRISPR генско уредување за да го заменат протеинот NOVA1 пронајден кај глувците, со исклучиво човечки тип за да ги тестираат ефектите од генетската варијанта во реалниот живот. На нивно изненадување, тоа го променило начинот на кој животните зборувале кога си викале.
Новородените глувци со човечка варијанта испуштале поинакви звуци од вообичаените рожби кога дошла нивната мајка. Возрасните машки глувци со оваа варијанта, исто така, испуштале поинакви звуци од останатите глувци кога здогледале женка.
,,И во двата примера, глувците се мотивирани да зборуваат, рече Дарнел, „и тие зборуваа поинаку“ со човечката варијанта, илустрирајќи ја нејзината улога во говорот.
Ова не е прв пат ген да се поврзува со говорот. Во 2001 година, британските научници рекоа дека го откриле првиот ген поврзан со нарушување на јазикот и говорот. Наречен FOXP2, тој беше означен како ген за човечки јазик. Но, иако FOXP2 е вклучен во човечкиот јазик, се покажа дека оваа варијанта не е присутна само кај современите луѓе. Подоцнежното истражување покажа дека генот го имаат и неандерталците. ,,Варијантата NOVA1 кај современите луѓе, од друга страна, се наоѓа исклучиво кај нашиот вид”, рече Дарнел.
Присуството на варијанта на ген не е единствената причина зошто луѓето можат да зборуваат. Способноста зависи и од работи како што се анатомските карактеристики во човечкото грло и областите на мозокот кои работат заедно за да им овозможат на луѓето да зборуваат и да го разбираат јазикот.
Дарнел се надева дека неодамнешното откритие не само што им помага на луѓето подобро да го разберат нивното потекло, туку и дека ќе доведе до нови начини за лекување на проблемите поврзани со говорот.
