Еден од првите забележани примери за употреба на свеќи на торта доаѓа од античка Грција, каде што се подготвувале многу слатки во чест на Артемида, божицата на ловот, природата и месечината.
На слатките биле ставани свеќи затоа што ја симболизирале светлината на Месечината, но и затоа што се верувало дека чадот што се издигнува до небото пренесува молитви и желби до боговите.
Затоа, гасењето на свеќите не било само симболично, туку и духовно искуство. Грчките класични писатели како Хомер, Еврипид или Пиндар споменуваат различни видови колачи и деликатеси во нивните описи на верски прослави или гозби, понекогаш придружени со рецепти.
Дување роденденски свеќички е ритуал кој Германците го користеле за да го прослават Киндерфест, или детски роденден, уште во 18 век. Тогаш децата добивале торта со точно онолку свеќи што полнеле години, но за среќа би била ставена дополнителна свеќа. И тогаш роденденската желба била задолжителна.
Во претходните векови, роденденските прослави биле резервирани за елитата и благородништвото. Во античката Римска империја, на пример, родендените ги славеле само богати и влијателни поединци. Римјаните, исто така, почнале да печат слатки колачи со мед за да ги прослават родендените на важни луѓе.
Како што минувало времето, роденденската прослава се проширила за поширок круг на луѓе, но роденденската торта останала привилегија на богатите, бидејќи шеќерот бил луксуз.
Дури во 19 век, благодарение на Индустриската револуција, производството на шеќер стана подостапно, дозволувајќи тортите и роденденските свеќи да бидат широко користени за роденденски прослави низ Европа и Северна Америка.
Со текот на времето, тортата и свеќите станаа универзални симболи на родендени. Свеќите станаа метафора за „светлината на животот“, а гаснењето на свеќите симболизира затворање на едно поглавје и почеток на ново. Во некои култури, се верува дека ритуалот на дување свеќи го штити славеникот од зли духови.
