Јана Манева Чупоска се претстави со цртеж од циклусот „Во потрага по сепството“, кој, како што најави, наскоро ќе биде изложен во целина. „Идејата за овој цртеж е личниот мој порив да го истакнам преку цртежот како омилен вид на изразување, а тоа е работата на себе, рефлектирањето на себе врз другите, кон општеството, што е тоа што јас придонесувам, што е тоа што јас не придонесувам,“ изјави таа. Делото е поставено во метафизичка атмосфера – место на трагање, самоанализа и општествена интроспекција. „Тоа е заборавениот човек денес, бидејќи сме изгубени во лавиринт од информации и виртуелност.“
Прашана дали жените уметници се маргинализирани, Чупоска искрено одговара: „Дефинитивно се маргинализирани, но не така патетично! Треба да се работи на свеста на нашето општество дека жената треба да има одговорни функции, бидејќи само така ќе може да влијае на големата слика.“ Како втора жена-претседателка на ДЛУМ, по Тања Балаќ, таа е дел од важен пресврт во институционалното препознавање на жените во уметноста.
Од друга перспектива, Марија Светиева ја споделува својата различна перцепција. „Никогаш не сум се чувствувала маргинализирана. Напротив, сметам дека државата имала добар однос кон нас. Дури и денес, мислам дека има повеќе жени отколку мажи уметници во нашата земја,“ вели таа. Делото со кое се претставува носи наслов „Седам на езерскиот брег“, инспирирано од македонските езера. Таа ја апстрахира Македонија со надреални елементи и весели бои, кои ги користи во последните 10–15 години за да ја изрази својата љубов кон татковината.
Ирена Паскали се претстави со експерименталниот филм „Порти“, снимен на осум милиметарска лента на различни локации низ светот: од Ерусалим и Мајорка, до Охрид и Скопје. „Портите секогаш ме инспирираат, посебно старите порти при што се прашувам која е приказната зад нив, што се случувало во минатото, што се случува сега,“ раскажува таа. Делото е интимен, визуелен дневник на една светска уметница која зад секоја порта гледа универзална приказна.
Кураторката на изложбата, Корнелија Конеска, нагласува дека ОСТЕН веќе неколку децении има јасна визија за поддршка и промоција на жените во уметноста. „Позициониран на високо меѓународно ниво, ОСТЕН особено внимание посветува на претставувањето на македонските уметници како рамноправни на меѓународната сцена, а во тој правец и на македонските жени уметници како рамноправен дел од македонската сцена.“
Во рамки на активностите како ОСТЕН Биеналето на современи визуелни уметности и Биеналето на наградени автори, е остварена длабока и плодна соработка со женски авторки. Изложбата сега прикажува избор од 15 од нив:
Анка Данаиловска, Евгенија Демниевска, Петра Јовановска, Мирјана Крстева Масети, Росица Лазеска, Татјана Манева, Јана Манева Чупоска, Љубица Мешкова Солак, Касиопеја Наумоска, Јасминка Новковска, Марија Павловска, Ирена Паскали, Марија Светиева, Ана Темкова, Симонида Филипова Китановска.
Оваа изложба е потсетник дека иднината на уметноста отсекогаш била испишана и со женски раце. Нивниот визуелен јазик не е фуснота – туку главен текст. Нивниот израз не е исклучок – туку правило.
Во свет што сè уште прашува „Каде се големите жени уметници?“, ОСТЕН со оваа изложба гордо и гласно одговара: Тука се. Блескаат. И заслужуваат да бидат видени.
