WiFi технологијата сега може да идентификува луѓе без камери, користејќи го начинот на кој телото го нарушува сигналот. Иако е фасцинантно, ова покренува сериозни прашања за приватноста и надзорот без согласност.
Звучи како научна фантастика, но е реалност, бидејќи научниците од Универзитетот Ла Сапиенца во Рим развија систем што може да идентификува луѓе користејќи едноставен WiFi сигнал. Не е потребна камера. Нема микрофон, нема дозвола – само вашето тело и брановите во воздухот.
Она што досега беше дигитално „шушкањее“ на безжичен сигнал, сега станува алатка за пасивен надзор. Телото на секоја личност ги нарушува WiFi брановите на уникатен начин, оставајќи невидлива електромагнетна „сенка“ што функционира како отпечаток од прст.
Вашата онлајн сенка: Нов дигитален идентитет
Системот користи вештачка интелигенција за да дешифрира како се однесува сигналот додека минува низ телото – во зависност од градбата, големината и движењето. Таа трага станува ваш дигитален потпис, кој алгоритмот го препознава со точност над 95%.
Дури и ако одите од соба во соба, зад ѕид или мебел, системот сè уште може да ве види. Се додека постои активна Wi-Fi мрежа, вие сте дел од алгоритамски пејзаж кој го снима и анализира секој ваш потег – невидливо, но постојано.
Тивка инвазија: Не бара дозвола, само ве следи
Она што ја прави оваа технологија навистина загрижувачка не е нејзиниот технички дострел – туку тоа што се користи без ваше знаење. Нема барања за пристап, нема скокачки известувања, нема кликови „Прифаќам“. Само просторот и присуството на сигналот.
Во овој контекст, обично кафуле, канцеларија или дури и вашиот дом можат да станат точки за надзор. Сè што ви треба е рутер – софтвер кој тивко собира, анализира и идентификува податоци го прави останатото. Мислите дека сте сами, но вештачката интелигенција знае дека сте таму.
Од безбедност до надзор: Каде е линијата?
Иако овој вид технологија има потенцијал за корисни апликации – градење безбедност, паметни домови, медицинско следење – линијата помеѓу корисноста и злоупотребата е тенка како еден мегабајт. Откако ќе се користи, тешко е да се запре.
Што може да спречи компанија, влада, па дури и хакер да ја користи оваа технологија за следење без дозвола? Во ерата кога приватноста веќе исчезнува под притисок на алгоритмите, WiFi надзорот е нов чекор – тивок, невидлив и речиси невозможно да се открие.
Иднината е сега: Дигитална дистопија пред вратата
Не треба да носите паметен телефон. Не треба да користите камера. Дури и не мора да бидете онлајн. Доволно е да стоите во просторија каде што WiFi работи – и веќе сте станале дел од системот што ве гледа.
Прашањето останува: дали технологијата нè штити или нè набљудува? И што е поважно – дали ќе го забележиме моментот кога приватноста ќе престане да постои, или едноставно ќе ја замениме за брзина, практичност и илузија за безбедност?
Можеме ли да се заштитиме?
Иако оваа технологија сè уште не е насекаде околу нас, времето да се размисли за заштита е сега. Физичките бариери што се мешаат во WiFi сигналот, користењето жична врска и ограничувањето на бројот на активни мрежи во одредена област можат да бидат првите чекори во намалувањето на изложеноста.
Уште поважни се информациите и притисокот врз законодавците јасно да регулираат слични технологии. Ако не се бориме за правото на приватност сега, наскоро би можеле да живееме во свет каде што секое движење е снимено – без поставување прашања, без согласност.
