И покрај сите тешкотии, во историјата на Шинкансен никогаш ниту еден патник не бил убиен или повреден од излетување на воз. Интересно е и тоа што јапонските брзи возови се познати по својата неверојатна точност, со просечно годишно доцнење помало од една минута.
Пред шеесет години, во раните утрински часови на 1 октомври 1964 година, моќен и елегантен воз тивко се лизгаше низ урбаната џунгла во Токио на југ, во правец на Осака. Тој историски ден го означи почетокот на ерата на супербрзите возови во Јапонија, познати како Шинкансен. Зафатениот воз симболизираше ново, позитивно поглавје и своевидно закрепнување од штетите предизвикани од технологијата на Втората светска војна.
Јапонската мрежа за брзи возови постојано се шири; железничките правци водат по пат од главниот град кон север, југ и запад, до градови како Кобе, Кјото, Хирошима и Нагано. Во минатото, патувањата меѓу четирите главни јапонски острови (Хокаидо, Хоншу, Шикоку и Кјушу), кои се протегаат нешто помалку од три илјади километри, често биле напорни и долги. Така, на пример, во 1889 година патувањето со воз од Токио до Осака траело 16 и пол часа, но во 1965 година истото патување би траело само три часа и 10 минути.
Тајната на брзото патување лежи во брзината на возовите која може да достигне и до 320 km/h.
Безбедност и брзина
Предизвикувачката топографија на земјата, како и драстичните разлики во температурата: од замрзнати зими на север до тропска влажност на југ, им го отежнаа животот на јапонските експерти – но многуте предизвици што требаше да ги решат ги направија водечки инженери, неуморно. изнаоѓање нови и посовремени решенија за компликациите со кои се соочиле.
Сеизмичката активност беше најголемиот предизвик за експертите бидејќи Јапонија е едно од геолошки најактивните места во светот, подложно на земјотреси и цунами. Поради сеизмичка активност, Shinkansen се опремени со автоматски системи за запирање кои реагираат и на најмали потреси.
И покрај сите тешкотии, во историјата на Шинкансен, ниту еден патник не бил убиен или повреден од излетување на воз од шините. Интересно е и тоа што јапонските брзи возови се познати по својата неверојатна точност, со просечно годишно доцнење помало од една минута. Покрај тоа, тие се исклучително енергетски ефикасни и користат помалку енергија по патник во споредба со автомобилите или авионите.
Модерни возови
Шинкансен постојано се надградува, а новите возови имаат долги носеви за да ја намалат бучавата при влегување во тунели, особено во густо населените урбани области. До денес, Шинкансен има превезено повеќе од 10 милијарди патници, што го прави еден од најуспешните и најсигурни железнички системи во светот.
Во изминатите четири децении, бројни земји го следеа примерот на Јапонците и изградија брзи железници, а веројатно најпозната е Франција, која од 1981 година се гордее со TGV меѓу Париз и Лион.
Италија, Германија, Холандија, Тајван, Турција и Саудиска Арабија исто така ги поврзуваат најголемите градови со воз и служат како алтернатива за воздушниот сообраќај.
Во последниве години, Кина ги засени Јапонија и остатокот од светот со изградбата на најдолгата железничка мрежа со голема брзина. Вкупната должина на кинеската железничка мрежа е околу 45.000 километри, а се работи на развој на возови Maglev, кои користат магнети за да лебдат над шините и можат да достигнат брзина од речиси 640 km/h.
Јапонија, исто така, има своја експериментална линија Маглев и во моментов гради рута долга 286 километри меѓу Токио и Нагоја, која треба да биде отворена во 2034 година. На крајот треба да се прошири до Осака, намалувајќи го времето на патување до Осака на само 67 минути, пишува Punkufer.hr.
