Искрата која го започна бунтот
На 4 септември, властите блокираа 26 платформи – меѓу нив Facebook, YouTube и X. Официјалното објаснување: заштита од „лажни вести“. Но, за младите тоа беше уште една навреда. Тие одамна живеат во сенка на корупција, невработеност и политички кланови што владеат со генерации. Забраната беше доволна – улиците се наполнија.
Улиците се претворија во фронт
На 8 и 9 септември, Катманду буквално гореше. Толпата ја нападна зградата на парламентот и партиските штабови. Полицијата прво употреби солзавец и гумени куршуми, но наскоро се слушнаа и вистински истрели. Загинаа најмалку 30 луѓе, а над 1.000 беа повредени, според Министерството за здравство.
Премиерот K. P. Sharma Oli поднесе оставка. Војската ја презеде контролата. Оклопни возила пред министерствата, стражари на секоја раскрсница, полициски час за целата земја.
Гласот на младите
„Ова е нашата револуција. Наш ред е сега,“ кажаа демонстранти за The Guardian. Тоа се студенти, програмери, доставувачи, млади луѓе што живеат на раб. Тие зборуваат за систем во кој моќта се пренесува од татко на син, додека илјадници заминуваат од земјата. Но во овој момент – тие решија да останат и да се борат.
Кој ќе ја води земјата?
На улиците се појави предлог: поранешната врховна судијка Сушила Карки да стане премиерка во преодна влада. „Ни треба судија, не играч,“ велат демонстрантите. Армијата и политичките партии преговараат, но конечниот одговор се уште недостасува.
Светот гледа
Индија повикува на смиреност. Кина внимателно го следи соседот. ОН бараат дијалог. За надворешните актери клучна е стабилноста. За младите – достоинството. Двете не се исто.
Што следува?
Катманду е тивок под чизмите на војниците. Но под површината врие. Протестите бараат конкретни чекори: независна истрага за загинатите, укинување на цензорските закони и план за работни места. Без тоа – улиците ќе останат немирни.
Ова е битка на една генерација што одбива да молчи. Нивниот глас веќе ја промени политичката карта на Непал. Прашањето е – дали ќе ја смени и иднината?
