Европската унија произведува 12,6 милиони тони текстилен отпад годишно, додека само облеката и обувките сочинуваат 5,2 милиони тони отпад, што е еквивалентно на 12 килограми отпад по лице секоја година.
Во моментов, во Европската унија, нешто повеќе од една петтина од текстилниот отпад по употребата се собира посебно за повторна употреба или рециклира, додека остатокот често се согорува или се депонира.
Рамковната директива за отпад е правна рамка на Европската унија за управување со отпад, која ги специфицира обврските поврзани со управувањето со отпадот, вклучувајќи дефиниции за отпад, рециклирање, хиерархија на отпад и основни концепти за управување.
Во јули, Европската комисија предложи нови правила со кои производителите на текстил ќе бидат одговорни за целосниот животен циклус на нивните производи и ќе го поддржат одржливото управување со текстилниот отпад низ Унијата. Иницијативата ќе го забрза развојот на секторот за собирање, сортирање, повторна употреба и рециклирање текстил во ЕУ, во согласност со Стратегијата на ЕУ за одржлив и кружен текстил.
Зголемувањето на достапноста на искористениот текстил се очекува да создаде локални работни места и да заштеди пари за потрошувачите во ЕУ и пошироко, а истовремено да го ублажи влијанието на производството на текстил врз природните ресурси.
Комисијата предлага воведување на задолжителни и усогласени шеми за проширена одговорност на производителот за текстил во сите земји-членки на ЕУ. Ова ќе доведе до подобрено управување со отпадот на различни производи, како што се пакување, батерии и електронска опрема.
Производителите ќе ги покриваат трошоците за управување со текстилниот отпад, што исто така ќе им даде поттик за намалување на отпадот и зголемување на т.н. „кружност“ на текстилните производи, дизајнирајќи подобри производи од самиот почеток.
Еден од проблемите на управувањето со текстилниот отпад во ЕУ е прашањето за нелегален извоз на текстилен отпад во земји кои не се доволно опремени да управуваат со него. Не постои јасна разграничување помеѓу тоа што е текстил за повеќекратна употреба и што е отпад, и неопходно е да се запре практиката на извоз на отпад маскиран како текстил за повеќекратна употреба.
Неопходно е да се осигура дека пратките на текстилен отпад се вршат само кога постојат гаранции дека отпадот се управува на еколошки прифатлив начин.
Според податоците на Европската агенција за животна средина, купувањето текстил во ЕУ во 2021 година продуцирало околу 270 килограми јаглерод диоксид по лице. Тоа значи дека текстилните производи што се консумираат во ЕУ произведоа емисии на стакленички гасови од 121 милион тони.
Помеѓу 2000 и 2015 година, производството на облека се удвои, додека просечната употреба на облека се намали.
Европејците користат речиси 26 килограми текстил и фрлаат околу 11 килограми секоја година. Половната облека може да се извезува надвор од ЕУ, но најмногу (во процентот од 87 проценти) се пали или се фрла на депонија.
Подемот на брзата мода беше инструмент за зголемување на потрошувачката, делумно поттикнат од социјалните медиуми и индустријата што ги носи модните трендови до повеќе потрошувачи со побрзо темпо отколку во минатото.
Новите стратегии за решавање на овој проблем вклучуваат развој на нови деловни модели за изнајмување облека, дизајнирање производи на начин што ќе ја олесни повторната употреба и рециклирање, убедување на потрошувачите да купат поквалитетна облека што трае подолго (т.н. бавна мода).
Извор: rtcg.me
