Еден од највкоренетите митови во британскиот јавен живот е дека криминалот излегува од контрола. Напади со нож, банди и тепачки кои кружат на TikTok создаваат слика што изгледа алармантно и е поддржана со безброј анегдоти. Сепак, податоците раскажуваат поинаква приказна – особено оние што се однесуваат на бројот на убиства во Лондон, пишува политичкиот новинар Фрејзер Нелсон на Substack, поранешен уредник на списанието The Spectator.
Според месечните статистики што се водат од 2003 година, бројот на убиства во главниот град паднал на најниско ниво досега забележано. Тоа укажува дека Лондон можеби доживува најбезбедна ера во последните 30, 40, па можеби и повеќе години.
Сепак, докажувањето на оваа теза е потешко отколку што изгледа. Станува збор за еден вид статистички „ладен случај“ кој се протега низ слоеви бирократија, административни промени и различни дефиниции за тоа што всушност претставува убиство.
Пад за повеќе од половина од 2003 година
Современата серија податоци започнува во декември 2003 година, кога Лондон бележел 216 убиства во претходните 12 месеци. Денес, тој број е намален на помалку од 90 – пад за повеќе од половина, и покрај тоа што населението на Лондон пораснало за речиси два милиони.
Но, да се каже дека тоа е „најниско откако постојат записи“ не е целосно точно, бидејќи податоците од 2003 не се почетокот на приказната – туку само дигиталната ера. Вистинското прашање е: најниско од кога точно?
Истражувањето води до архивски кутии во Националниот архив со ознака MEPO 20, кои содржат регистри на убиства и насилни смртни случаи што ги водела Метрополитен полицијата од 1891 до 1966 година. Приказната за податоците се дели во три фази: рачно пишувани регистри (1891–1966), печатени годишници (1967–1989) и дигитални записи (од 1990 наваму).
Проблеми со дефиниции
Проблем претставува и дефинирањето на „Лондон“. Подрачјето на Метрополитен полицијата не е идентично со „Големиот Лондон“, бидејќи полициските граници датираат уште од викторијанско време. Исто така, „убиство со умисла“ не е исто што и „убиство“ (homicide), кое вклучува и непредумишлено убиство и чедоморство.
Дури и начинот на броење – по календарска или фискална година – го усложнува споредувањето. Сето тоа прави анализата на податоците за убиства во Лондон да изгледа повеќе како археолошко истражување отколку статистика.
Што покажуваат податоците
Бројот на убиства во Лондон се зголемувал во децениите по Втората светска војна и го достигнал својот врв на почетокот на 2000-тите. Од тогаш, и покрај повремени скокови, бележи остар пад.
Во 2025 година, годишниот број повторно е под 100. Тоа се совпаѓа со податоците за напади со нож, кои можат да се следат преку болничките извештаи на Националната здравствена служба (NHS). Овие податоци, кои се сметаат за поверодостојни од полициските пријави, исто така покажуваат остар пад од врвот во 2018 година.
Според Нелсон, причините за падот се повеќеслојни: подобра полициска стратегија со фокус на ризични подрачја, напредок во медицината што овозможува преживување од тешки повреди, промени во демографијата, како и високо развиена форензика што денес го прави многу потешко да се изврши убиство и да се избегне казна.
