Нападот на паника е како ненадејна бура – во еден момент, навидум од чиста смиреност, сме целосно обземени и обземени од губење на воздух, интензивни срцеви палпитации, вртоглавица, тремор. Поплава од неконтролирани мисли на кои не можеме да им одолееме – „Ќе се задушам“, „Ќе умрам“, „Полудувам“, а симптомите, иако моментални, изгледаат како да траат цела вечност. И тогаш сè поминува, како никогаш да не било таму.
Додека нападот на паника доаѓа ненадејно и брзо поминува, анксиозноста е помалку интензивна, трае подолго и целосно не исцрпува преку постојана грижа и напнатост. Она што ги поврзува анксиозноста и нападот на паника е чувството на страв и внатрешен немир, но и двете состојби може да се надминат со разговор, едукација и одредени техники.
Специфични предизвикувачи или без посебна причина?
Нападите на паника понекогаш имаат јасни предизвикувачи – да се биде внатре, преполн или ситуации кои ве потсетуваат на претходна траума. Но, има и случаи кога се појавуваат од „чист мир“.
Нападот никогаш не доаѓа од никаде
Често телото реагира пред умот да сфати што го мачи, па затоа е важно да се разбере дека нападот никогаш не доаѓа од никаде. Секогаш има некои мисли во позадина кои не обземаат и предизвикуваат емоција на страв со сите пропратни симптоми – објаснува психологот.
Најчестите заблуди
Неколку заблуди за нападите на паника често ја влошуваат состојбата на една личност. Една од најчестите е идејата дека нападите на паника се знак на „лудило“ или сериозна ментална болест. Оваа заблуда создава чувство на срам и страв кај личноста, па често избегнува да бара помош. Исто така, многумина веруваат дека нападот на паника може да доведе до срцев удар, гушење или губење на самоконтрола, иако тоа е целосно лажно.
Дефинитивно треба да се исклучат проблеми со срцето и тироидната жлезда
Првиот чекор е, секако, лицето да посети лекар и да ги исклучи физичките причини, како што се проблеми со срцето или тироидната жлезда. Кога медицинските наоди ќе покажат дека се е во ред, следен чекор е да се прифати дека симптомите не се опасни, туку само интензивна манифестација на страв.
Мерки за прва помош
Кога ќе започне напад на паника, човекот чувствува дека сè е надвор од негова контрола, но тоа не е. Најинтензивниот напад на паника може да трае најмногу 45 минути и да помине спонтано, сам по себе, предупредуваат психолозите. Сепак, постојат чекори кои можат да бидат корисни во ситуации кога не сме подготвени „само да го пуштиме“:
Свесно дишење: Фокусирајте се на бавно, длабоко дишење. Една од техниките што им помага на многумина е „3-5-8“: вдишете преку нос три секунди, држете го воздухот пет секунди, издишувајте преку устата осум секунди. Важно е да ја практикуваме оваа техника, за да можеме правилно да ја примениме кога ни е потребна.
Заземјување: Обрнете внимание на сегашниот момент. Фокусирајте се на вашата околина. Најдете пет ставки за да ги опишете со ситни детали. Мозокот не може да биде фокусиран на акција и на вознемирувачки мисли во исто време.
Порака за поддршка до себе: Наместо панично да размислувате како „Овој пат дефинитивно ќе полудам и ќе завршам во болница“, кажете си „Ова е само уште еден напад на паника. безбеден сум“. Вие сте безбедни, што и да се случи.
Долгорочна помош
Промените во секојдневните навики можат да направат голема разлика и да донесат долгорочни придобивки. Некои од нив се: Физичка активност, редовното вежбање, дури и едноставната прошетка во природа, му помага на телото да го ослободи стресот и адекватно да ги регулира емоциите. Тоа е универзален лек и за душата и за телото.
Техники за релаксација: Јога, прогресивни мускулни релаксанти или медитација се одлични начини за смирување на умот.
Водење на дневник: Пишувањето помага да ги „извадиме“ мислите од нашата глава, да престанеме со прекумерното размислување, но и подобро да ги разбереме предизвикувачите на нашите реакции.
