Топењето на антарктичката ледена покривка ќе ја забави најмоќната светска океанска струја, утврдиле австралиски и норвешки истражувачи. Антарктичката циркумполарна струја може да се забави за околу 20 отсто до 2050 година ако емисиите на јаглероден диоксид продолжат да растат, откриле истражувачи од Универзитетот во Мелбурн и норвешкиот истражувачки центар NORCE.
Антарктичката струја, која е четири пати посилна од Голфската струја, е клучен дел од светската „океанска движечка лента“, која ја движи водата меѓу океаните, поврзувајќи го Атлантскиот, Тихиот и Индискиот океан.
Топењето на ледениот покрив ќе доведе до прилив на слатка вода во Јужниот океан, што ќе го промени нивото на солта и циркулација.
Инженерот за течности Бишахдатта Гаен, климатскиот научник Таимур Сохеил и океанографот Андреас Клокер анализирале симулација на ледот на океаните и морето за да ги предвидат ефекти од промената на температурата, соленоста и ветровите.
Гаен изјави дека океанот е исклучително сложен и фино подесен. „Ако овој моментален „мотор“ се расипе, може да има сериозни последици, вклучувајќи поголема варијабилност на климата, со поголеми екстреми во одредени региони и забрзано глобално загревање поради намалување на капацитетот на океаните да делуваат како (резервоар) за јаглеродни гасови.“
Антарктичката струја исто така служи како бариера за спречување инвазивни видови да стигнат на Антарктик. Кога ќе ослаби или забави, ќе има поголема шанса овие видови да стигнат на кревкиот континент. Сохеил изјави дека се предвидува слично забавување да се случи и со пониски емисии на јаглероден диоксид, ако топењето на ледот се забрза како што е предвидено во други студии.
„Парискиот договор за климатски промени од 2015 година имаше цел да го ограничи глобалното загревање на 1,5 степени Целзиусови над прединдустрискиот ниво. Многу научници се согласуваат дека веќе сме ја достигнале таа цел од 1,5 степени и веројатно ќе биде потопло, со последични ефекти на топење на ледот на Антарктик“, додаде Сохеил.
„Координираните напори да се ограничи глобалното загревање (со намалување на емисиите на јаглероден диоксид) ќе го ограничат топењето на антарктичкиот лед, со што ќе се избегне предвиденото забавување на Антарктичката циркумполарна струја.“
