„Го користам прилично често“, изјави Кристерсон. „Ако ништо друго, тогаш за да добијам ‘второ мислење’. Што направиле другите? Дали треба да мислиме сосема спротивно? Такви прашања поставувам“, откри премиерот.
Изјавата наиде на остра критика, особено од стручњаци за одговорна употреба на вештачка интелигенција. Професорката Вирџинија Дигнум од Универзитетот Умео предупреди дека ваквиот пристап може да биде ризичен. „Колку повеќе се потпираме на вештачка интелигенција за едноставни работи, толку поголем е ризикот од прекумерна доверба во системот. Не сме гласале за ChatGPT“, нагласи таа.
Сличен став изнесе и новинарката Сигне Кранц за „Афтонбладет“, која рече дека управувањето со држава со помош на четботи е опасна насока. „Штета за Шведска што вештачката интелигенција најчесто погодува. Четботите претпочитаат да напишат она што мислат дека сакате да го слушнете, а не она што ви треба да го слушнете“, додаде таа.
Овие критики ја нагласуваат добро познатата слабост на четботите – склоноста кон давање пристрасни или неточни одговори со цел да го задоволат корисникот. Во рацете на политичар кој поставува сугестивни прашања, ваков алат може да се претвори во средство за потврдување на постојните ставови, наместо да понуди објективен совет.
Сè уште не е јасно дали Кристерсон навистина се потпира на ChatGPT при носење на државни одлуки или само сакал да остави впечаток дека е во чекор со модерните технологии. Сепак, овој случај го отвара прашањето за границите на употребата на вештачката интелигенција во донесувањето одлуки и нејзиното влијание врз нашата способност за самостојно размислување.
