Иако можеби се чувствуваме побезбедно и поудобно кога спиеме со вклучено светло, истражувањата покажуваат дека тоа не е добро. Светлината е клучен сигнал кој го усогласува биолошкиот ритам на телото со циклусот на денот и ноќта и регулира процеси како што се температурата и ослободувањето на хормони.
Сепак, истражувањата покажуваат дека ноќната светлина може да биде проблематична. Таа се поврзува со дебелината кај жените и дијабетес тип 2 кај постарите лица, додека холандските научници откриле дека силната дневна и пригушена ноќна светлина може да им помогне на лицата со преддијабетес во регулирањето на шеќерот во крвта.
„Откривме дека светлото, дури и во мали количини, ја зголемува активноста на автономниот нервен систем, што предизвикува повисок пулс и намалена чувствителност на инсулин“, велат лекарите.
Во истражувањето објавено во списанието Proceedings of the National Academy of Sciences, 20 испитаници биле испитувани во текот на две ноќи. Една група спиела во пригушено светло, додека друга група една ноќ спиела под посилно осветлување од 100 лукса, што е споредливо со осветлението во текот на облачен ден.
Резултатите покажале поголема инсулинска резистенција, повисок пулс и помала варијабилност на откуците на срцето кај оние кои спиеле со вклучено светло, иако нивото на мелатонин било исто во двете групи, пишува The Guardian. „Иако истражувавме само една ноќ и тоа на здрави лица, промената во чувствителноста на инсулин е физиолошки значајна и може да укажува на ризик од болести“, велат лекарите.
Стручњаците препорачуваат што потемна околина за спиење, особено за лицата кои работат во смени.
Професор Расел Фостер од Универзитетот Оксфорд истакнал дека ноќната светлина ја зголемува будноста, ја намалува длабоката фаза на спиење и поттикнува ослободување на хормоните на стрес, што може да доведе до инсулинска резистенција. Тој додал дека се потребни подолготрајни истражувања за подобро разбирање на овие ефекти, особено кај постарите лица.
