„Во суштина, потребите на лезбејките, геј-луѓето, транс- и интер-сексуалните и небинарните лица не се разликуваат од оние на сите други: одмор, забава, нови запознавања и чувство на слобода“, вели Јерг Аргеландер, коосновач на берлинската туристичка агенција „overtherainbow“, која од 1996 година нуди совети за безбедно патување на ЛГБТК+ лица.
Но, за квалитетно искуство, експертите препорачуваат навремена подготовка: информирање за законите, општествените норми и достапните контакти на дестинацијата. Ова се однесува и на изборот на сместување, транспорт и можностите за поврзување со локалната заедница.
Различна правна рамка
И покрај заложбите на Европската унија, како што се Амстердамскиот договор и Повелбата за основни права, постојат земји со регресивни политики. На пример, Унгарија и Грузија неодамна го отстранија поимот „родов идентитет“ од своите закони за еднаквост.
Од друга страна, позитивен пример е Австрија, која во 2025 година во федералниот закон за еднаквост го дефинираше поимот „род“ како комбинација на родови карактеристики, идентитет и израз.
Мрежата ILGA Europe, која се залага за правата на ЛГБТИ лицата, секоја година објавува „Rainbow Map“, рангирање на 49 европски земји според 76 критериуми. На врвот е Малта со 88,83%, додека на дното се Русија и Азербејџан со 2%, и Турција со 5%. Германија е осма со 69,1%.
Обичаи и општествени норми
Покрај законите, важно е да се знаат и локалните навики. Иако во Португалија јавното покажување наклонетост меѓу истополови парови е правно дозволено, тоа сè уште не е вообичаено. Земјата, како и Германија, има закон за самоопределување, што е реткост во Европа.
За транс, интер и небинарни (TIN*) лица, патувањето понекогаш вклучува дополнителни предизвици – особено на гранични премини. На пример, доколку во пасошот не е наведено „М“ или „Ж“, туку „друго“ („divers“), тоа може да предизвика компликации – почнувајќи од резервирање авионски карти, бидејќи многу авиокомпании не нудат таа опција.
Аргеландер предупредува и на можно навредливо однесување од страна на безбедносниот персонал на аеродромите, особено кон транс-луѓе. За полесно идентификување, некои Германци користат дополнителна легитимација од здружението DGTI, која содржи актуелна фотографија и избрани лични податоци. Таа легитимација се признава од неколку институции, но важи само заедно со официјален документ.
Поврзување со локалната заедница
По пристигнувањето, корисно е да се воспостави контакт со локалната ЛГБТК+ заедница. Преку апликации, блогови или туристички агенции можат да се најдат сместувања, локални водичи или други патници.
Во европските метрополи постојат познати квир-квартови: Le Marais во Париз, Chueca во Мадрид или Via Lecco во Милано. За љубителите на плажи, популарни се Elia и Paraga на Миконос. А оние кои претпочитаат културни содржини, може да го посетат музејот „Queer Britain“ во Лондон или книжарницата „Antigone“ во Милано.
Најпопуларни градови за ЛГБТК+ патници во 2025 година се Берлин, Амстердам и Хелсинки – поради богата понуда на клубови и барови. Аргеландер ги издвојува и Шпанија и Грција како особено прифатливи и отворени дестинации.
Заклучок: Видливост и претпазливост
Во поголемиот дел од Европа, квир-луѓето можат да патуваат без проблеми, особено во урбани средини. Но, поединечни напади сè уште се случуваат, па затоа се препорачува претпазливост – без губење на сопствената видливост.
„Би било идеално да сме невидливи кога станува збор за нашата сексуална ориентација или родов идентитет. Но, ние не сме невидливи – ниту сакаме да бидеме“, заклучува Аргеландер за „Дојче веле“.
Извор: N1info.rs
