Скриената невработеност претставува сериозен и често потценет проблем во Европа. Иако официјалните податоци покажуваат дека во вториот квартал од 2025 година во Европската унија имало 13,3 милиони невработени лица на возраст од 15 до 74 години, реалната слика е далеку поцрна. Ако се вклучат и лицата кои се способни и достапни за работа, но не бараат активно работа, недоволно вработените (кои работат со скратено работно време, но би сакале полно), како и оние кои бараат работа, но моментално не се достапни за вработување, бројката на луѓе без соодветна работа се зголемува на дури 26,8 милиони. Овој поширок поим е познат како „вишок на работна сила“, и според податоците на Евростат, тој изнесува 11,7% на ниво на ЕУ.
Најголем вишок на работна сила има Турција со 25,8%, што е далеку над европскиот просек. Потоа следуваат Финска со 19,5%, Шведска со 18,8% и Шпанија со 18,6%. Значајно високи стапки се забележани и во Босна и Херцеговина (17,1%), Франција (15,4%) и Италија (15%). Од друга страна, земјите со најнизок вишок се Полска (5,1%), Словенија (5,3%), Малта (5,4%) и Бугарија (5,5%).
Од четирите најголеми економии во ЕУ, само Германија со 7,8% има вишок под просекот на Унијата. Франција, Италија и Шпанија се меѓу најпогодените со над 15%. Овие податоци укажуваат дека класичната стапка на невработеност е недоволна за да се разбере целокупната ситуација на пазарот на труд.
Меѓу факторите што влијаат врз скриената невработеност се хронично високата невработеност што ги демотивира луѓето да продолжат да бараат работа, слаби системи за поддршка како што се недостапни услуги за грижа за деца или ограничени можности за жени, недостиг на квалитетни работни места, како и несоодветност меѓу вештините на работниците и барањата на пазарот.
Посебна загриженост претставува групата луѓе кои се достапни за работа, но не бараат активно – во Турција тие изнесуваат дури 12,3%, што е повеќе од стапката на нејзина официјална невработеност (8,6%). Слично, во Италија овој процент е 6,6%, а во Шведска 4,4%. Овие бројки покажуваат дека голем дел од работоспособното население е изоставено од стандардните анализи.
Недоволно вработените – лица кои работат со скратено работно време но би сакале полно – се особено застапени во Холандија (5,1%), Финска (4,8%) и Ирска (4,7%), а слични стапки имаат и Швајцарија, Турција и Шпанија. Во некои од овие земји, невработеноста сочинува само третина од вкупниот вишок на работна сила, што покажува дека класичните статистики за невработеност не ја рефлектираат целосната слика.
Скриената невработеност го разоткрива вистинскиот обем на економската неактивност и укажува на потребата за подетална анализа на пазарот на труд, како и за структурни реформи кои ќе ги активираат овие „невидливи“ работници и ќе ја подобрат ефикасноста на работната сила во Европа.
