Скопје, живото срце на Македонија, одекнува со богато културно наследство. На денешниот ден на 13-ти ноември, тој стои гордо, не само како град, туку како доказ за културната издржливост и креативната динамика.
Во последниве години, Скопје се наметна како центар за уметнички потфати, сведок на расцутена културна ренесанса. Тоа е град кадe богатите нишки на наследството се испреплетуваат со модерните уметнички изрази. Пулсот на овој град, кој чука во ритамот на историјата и иновативноста, го привлече глобалното внимание, со што ја заслужи ценетата титула „Европска престолнина на културата 2028“.
Прославата не е само за датум во календарот; тоа е ода за креативните личности кои го украсија градот со нивниот исклучителен придонес. Скопје може да се пофали со извонредна низа филмски ремек-дела, возбудливи театарски претстави и хипнотизирачки симфонии на надарени музичари. Наградите им беа доделени на овие творци, украсувајќи ја културната круна на градот со сјајот на нивниот талент.
Сепак, среде оваа прослава, низ улиците одекнува горчлива нота. Додека Скопје блеска со културни достигнувања, негрижата од градските власти фрла сенка на неговиот потенцијал. Универзалната привлечност на градот, затворена во симболичната Универзална дупка, стои како потресен потсетник за нереализираните ветувања и пропуштените можности. Неговото распаѓање е симбол на недостатокот на внимание и грижа од локалната администрација.
Во чест на 13 ноември, ги славиме триумфите на скопските уметници и творци, суштината на душата на градот. Затоа што луѓето се Градот. А Скопје се издигнува постојано токму заради луѓето кои се неговата душа.
Скопје е љубов заради луѓето во него. И секогаш сè е заради љубовта. Таа врзува, а истовремено ослободува и крева. Културата на еден град и на една цивилизација е тесно поврзана со духот на народот. Со неговите вредности, идеали и соништа.Тоа е почит на нивната непрестајна посветеност и извонреден талент што одекнува низ улиците на градот и одекнува низ целиот свет. Сепак, тоа е и повик за акција, повикувајќи ги локалните власти да го препознаат и негуваат културниот бисер кој е суштината на Скопје.
Скопје е град на различности, богата симбиоза на старото и новото, на Истокот и Западот, поделен на два дела со реката Вардар над која се крева мост на кој му нема рамен – Камениот мост, импозантна градба стара неколку века.
Скопје е и копнеж по едно минато време, по нешто што е неповратно исчезнато од Градот, најмногу поради природни катастрофи.
Европско Скопје е приказната која почнува засилено да се пишува по земјотресот од 1963 година, и оттогаш станува светска метропола. Во него пулсира срцето на светот и се зборува на сите светски јазици. Затоа што Скопје отсекогаш бил отворен град кој ги следел светските текови и храбро ги прифаќал промените на новото време. Но и покрај толкуте влијанија однадвор, сепак успева да ја задржи својата уникатност.
Насловот „Европска престолина на културата“ е доказ за потенцијалот на Скопје, неговото уметничко богатство и неговата издржливост. Како што градот гледа кон иднината обележана со уметничка величественост, од клучно значење е да се признаат и да се осврнеме на запоставените простори, обезбедувајќи дека културното наследство, како безвременска симфонија, продолжува да цвета за генерациите што доаѓаат. Скопје, градот на културата, е подготвен за несекојдневно патување, но бара хармонична симфонија и од Министерството за култура и од градските власти за вистински да го исполнат својот потенцијал.
Скопје, те носиме во срцата со сите убави и лоши спомени, остварени сонови и оние што допрва ќе се остваруваат. За тебе вреди да се пишуваат книги, да се оживуваат спомени, да се раскажуваат еден куп приказни. За да живеат среќно во срцата на секој читател, исто како што сме среќни ние што живееме во тебе!
Фотографија: Александар Стојчески
