Коко Шанел го променила начинот на кој светот ја гледа модата, го направила малото црно одело симбол на слободата и ги научила жените да ја ценат едноставноста. Но, стилот за неа не бил само облека – тоа бил начин на живот. Дури и нејзиното утро започнувало со ритуали каде што ништо не било оставено на случајност. Вклучувајќи го и појадокот.
Денес, туристичките тури се организираат по трагите од нејзиниот секојдневен живот. Луѓето го проучуваат ентериерот на нејзините апартмани во хотелот Париз Риц и бараат детали во нејзините биографии: како живеела, што јадела, какви навики имала. Одговорот на прашањето каков бил нејзиниот појадок се покажал поедноставен отколку што некој можел да претпостави – но токму во таа едноставност лежела нејзината сила.
Појадок без брзање
И покрај нејзиниот раскошен животен стил, утринските навики на Коко Шанел биле изненадувачки скромни. Станува рано, околу осум часот наутро, и не сакаше да брза. Појадокот ѝ се сервираше директно во кревет – немаше проблем во Риц во Париз.
На масичката за кафе секогаш имаше бело чаршавче, порцелан, сребрен послужавник и свежо цвеќе. Сè беше според строга симетрија, без ниту еден излишен детаљ. Појадокот беше повеќе естетско искуство отколку гастрономско задоволство.
Што точно јадеше?
Според сеќавањата на нејзината собарка и персоналот на хотелот Риц, менито беше речиси аскетско. Немаше кроасани со џем или чоколадни колачи. Обично појадуваше:
-шолја топло какао или силно црно кафе
-свеж багет со малку путер
-понекогаш меко варено јајце
-минерална вода
Сè во мали порции, врвен квалитет, без шеќер и непотребни адитиви. Речиси никогаш не јадеше слатки и никогаш не следеше модни диети. За неа, исхраната беше практично прашање, а не емоционална потреба.
Зошто токму така
Шанел веруваше во дисциплина. Не можеше да поднесе претерување – дури ни во храната. Секоја крајност ѝ изгледаше вулгарна. Таа велеше: „Елеганцијата е одрекување“. Ова се однесуваше на облеката, храната и зборовите. Нејзиниот појадок беше продолжение на таа филозофија: едноставност, вкус, внимание на деталите.
Понекогаш, ако расположението беше поволно, таа си дозволуваше чаша шампањ дури и во утринските часови. Но, тоа не беше ниту каприц, туку внимателен гест – како акцент во стилот.
Утрото како поддршка на денот
По појадокот, Шанел се бањаше, се средуваше, ја облекуваше својата омилена бела кошула и се упатуваше кон ателјето. Но, појадокот беше почетната точка на денот – во тишина, сама, без други луѓе. За неа, тоа беше време да ги собере своите мисли, да се помири со себе, да се сети која е и зошто живее.
Можеби токму оваа доследност и помогна да остане во центарот на светот на модата со децении без да се изгуби себеси.
Што можеме да научиме од тоа?
Повторувањето на појадокот на Коко Шанел не значи јадење багет и пиење топло какао. Ова значи јадење појадок без брзање, со внимание на квалитетот наместо на квантитетот. Седнете на масата или останете во кревет — не со телефонот, туку со убава шолја. Не јадете набрзина. И запомнете: едноставно не значи здодевно.
