Таквите искуства ја обликуваат нивната емоционалност и често ги следат додека растат, понекогаш и во зрелата возраст. Затоа е важно да се препознаат ситуациите кои на децата им се најтешки за простување.
Децата тешко простуваат кога се чувствуваат запоставено. Ако родителите не одвојуваат време за разговор, игра или едноставно блискост, тоа децата го доживуваат како одбивање што останува во нивното сеќавање.
Образовните советници и терапевтите нагласуваат дека зборовите имаат голема моќ и дека децата ја паметат критиката многу подолго отколку што родителите мислат. Кога се чувствуваат помалку вредни, тоа го уништува нивното самопочитување и го отежнува поврзувањето со другите.
Кога родителите ветуваат нешто, а потоа не го исполнуваат, децата тоа го доживуваат како предавство. Дури и ситници, како ветеното одење во парк, остануваат длабоко врежани во нивните мисли и тешко се забораваат.
Според терапевтите, споредбата со браќа и сестри или со врсници им испраќа порака на децата дека не се доволно добри. Таквите искуства создаваат чувство на неправда и долгорочни последици.
Понекогаш децата тешко простуваат кога се чувствуваат неправедно или прегрубо казнети. Наместо да учат од своите грешки, тие чувствуваат страв, срам и бес кон родителите.
Стручњаците нагласуваат дека родителската поддршка е клучна за развој на сигурност и самодоверба. Кога детето нема на кого да се обрати за утеха или помош, останува само чувство на празнина.
Децата понекогаш тешко ги прифаќаат ситуациите кога нивните емоции не се признаваат. Ако им се каже дека претерауваат, дека се пречувствителни или дека немаат причина да бидат тажни, тие се чувствуваат погрешно разбрани и осамени.
Иако родителството е предизвикувачко, важно е да се запамети дека децата паметат постапки исто како и зборови. Почитувањето, вниманието и поддршката се темел на врската која трае целиот живот.
Извор: N1info.rs
