„Mало амортизерче“ на Сашо Паркет: духовен рокенрол во кожа од проза

Кафе-книжарницата „Буква“ на 18 октомври беше домот на промоцијата на новата книга на Сашо Паркет – интимен патепис што пулсира меѓу духовноста и рокенролот.

Во саботата, на 18 октомври, во кафе & книжарницата „Буква“ во Скопје се одржа промоцијата на „Мало амортизерче“, најновата книга на Сашо Паркет – автор чиј глас одамна се издвојува како еден од најавтентичните на македонската урбана сцена. Настанот ја исполни просторијата со топлина, музика и спомени, токму како страниците на книгата што се промовираше.

„Мало амортизерче“ е повеќе од автобиографија. Тоа е интимен духовен патепис, што ги спојува богот и музичарот, тишината и звукот, вербата и иронијата на секојдневието. Паркет ја користи прoзата како патна карта низ животот – без шминка, без поза, со искреност што боли, но и лечи.

Во неговиот свет, таксито е повеќе од превозно средство – тоа е метафора за судбината, за луѓето што се качуваат и симнуваат од нечиј живот, за разговорите што траат колку едно црвено светло.
Така, низ страниците се појавуваат и исчезнуваат ликови, песни, љубови и болки – Строубери, Ирена, Паркети, малиот човек со голема душа. Секој лик мириса на некој изгубен дел од младоста, а секоја реченица звучи како акорд од касета што сè уште се врти некаде во глава.

Прозата на Паркет е душевен рокенрол – тивка и бучна во исто време, како молитва што се изговара во темница, а потоа станува песна. Неговите зборови имаат тежина на искуство, но и леснотија на човек што знае да се смее на сопствената болка.

На промоцијата во „Буква“, Сашо Паркет зборуваше малку, но секој збор звучеше како продолжение на книгата – топло, искрено и без фрази. Присутните го слушаа со оној вид тишина што може да се роди само кога вистината е присутна.

„Мало амортизерче“ е книга за љубовта и загубата, за простувањето и помирувањето, за сите оние кои некогаш возеле низ сопствените чикмаци на душата и сè уште не го изгубиле компасот.

Ова не е книга што се чита – ова е книга што се живее.

е-Трн да боцка во твојот инбокс

Последни колумни