Ресторанот им забранува на гостите да фотографираат храна, редок потег во денешниот свет каде што социјалните медиуми честопати служат како бесплатен маркетинг за рестораните. Оваа необична политика е јасно прикажана на знак надвор од ресторанот, заедно со забрана за оружје и забрана за членови на крајно десничарската партија АфД, истакнувајќи го ставот на естаблишментот против екстремизмот.
Амбиентот во „Нобелхарт и Шмуциг“ е подеднакво неконвенционален. Наместо да прикажува ѕвезди на Мишелин или други признанија, ресторанот прикажува сатирични знаци како „TripShit“ и „Faux&Millau“, поставувајќи го тонот за неговата антиестаблишмент атмосфера. Готвачот и сопственик Били Вагнер, сомелиер познат по својот хипстерски стил и привлечна личност, често шета низ ресторанот, нудејќи вински комбинации и споделувајќи кулинарски сознанија. Неговиот пристап кон финото јадење е лежерен, но фокусиран на највисок квалитет, нагласувајќи ја важноста на локалните, сезонски состојки.
Храната во Нобелхарт и Шмуциг може да изгледа едноставно, но е сè друго освен тоа. Посветеноста на ресторанот на локални и микросезонски производи резултира со јадења кои се едноставни и извонредно интензивни по вкус. Од ‘ржан леб со путер до артишок печен во рерна послужен со два различни соса, секое јадење демонстрира мајсторство на техниката. Врвот на оброкот е пилешко јадење, глазирано со супа, опишано од персоналот како најдоброто надвор од Бресе. Секое јадење ја одразува филозофијата на ресторанот за подигнување дури и на најскромните состојки на извонредни височини.
Посветеноста на Нобелхарт и Шмуциг кон совршеност се протега подалеку од храната. Одбивањето на ресторанот да дозволи фотографирање ги охрабрува гостите навистина да се вклучат во искуството, поттикнувајќи разговор и поврзување без одвлекување на вниманието од паметните телефони. За 440 евра, ова искуство со јадење нуди не само оброк, туку и можност да се потопите во внимателно оркестрирана вечер која ги цени квалитетот, одржливоста и силната порака против естаблишментот.
