Кога би можеле да бираме, сите би сакале нашите кучиња да живеат засекогаш. За жал, и покрај љубовта и грижата што ја добиваат, нивниот животен век е значително пократок од човечкиот. Сепак, постојат раси кои во просек живеат подолго, а научниците и ветеринарите сè повеќе укажуваат дека причините за тоа се посложени отколку што изгледа на прв поглед.
Иако не постои сигурен начин однапред да се предвиди колку долго ќе живее едно куче, познато е дека помалите раси најчесто имаат подолг животен век. Истражувањата покажуваат дека големите кучиња имаат поголем ризик да угинат на помлада возраст, што делумно се поврзува со децении селективно одгледување насочено кон зголемување на телесната големина. Според научниците, телата на кучињата немале доволно време еволутивно да се прилагодат на овие нагли промени, што резултира со зголемена подложност на сериозни заболувања, вклучително и рак. Ветеринарката д-р Бетани Хсија посочува дека одредени раси постојано се издвојуваат по долговечност, најчесто поради добрите генетски предиспозиции и општото здравје.
Чивавите, на пример, се меѓу кучињата со најдолг животен век, често живеејќи и повеќе од 15 години. Јазавичарите, особено минијатурните, исто така се познати по долг живот, иако кај нив одржувањето здрава телесна тежина е клучно поради чувствителниот ‘рбет. Пудлиците, особено џуџестите и минијатурните, важат за издржливи и интелигентни кучиња кои со добра грижа можат да живеат и до 16 години.
Ши цу кучињата, познати по својата приврзаност кон луѓето, исто така имаат релативно долг животен век, кој во голема мера зависи од состојбата на нивниот респираторен систем и редовната нега. Биглите, иако се поголеми од другите раси што често се поврзуваат со долговечност, исто така живеат релативно долго, особено ако се физички активни и ако се избегне прекумерното хранење.
Сепак, расата не е единствениот фактор што одлучува колку долго ќе живее едно куче. Според ветеринарите, сопствениците можат значително да влијаат врз квалитетот и должината на животот на својот миленик преку секојдневната грижа. Урамнотежената исхрана прилагодена на возраста и активноста, умереноста, редовното движење и навремените ветеринарни прегледи играат клучна улога. Подеднакво важно е и менталното стимулирање на кучето, преку дресура, игра и нови искуства, како и обезбедувањето мирна и безбедна домашна средина без непотребен стрес.
Иако времето не може да се запре, комбинацијата од информирани одлуки, доследна грижа и здрави навики може да им помогне на кучињата да живеат подолго и поквалитетно. На крајот, не станува збор само за бројот на години, туку за тоа тие години да бидат исполнети со здравје, движење и радост.
