Како што објаснува психологот и магистер по професорка Ирина Дугоњивац, луѓето што се однесуваат пасивно-агресивно ретко влегуваат во отворен конфликт. Наместо директно да изразуваат несогласување, тие ќе избегнуваат јасни одговори и постепено ќе го менуваат своето однесување кон другите – сè додека не ги „научат“ што е прифатливо во нивните очи, а што не.
„Сарказмот и иронијата се нивното омилено оружје. Тие ги користат во секојдневната комуникација, не за да се шегуваат, туку за да го прикријат гневот или незадоволството“, вели Дугоњивац и додава:
„Пасивно-агресивните луѓе честопати ја префрлаат одговорноста на другите – и за сопствените грешки и за она што не ги исполнува во животот. Во позадина на таквото однесување, вели психологот, честопати се кријат длабоки фрустрации и потреба за контрола, кои се изразуваат преку манипулација“.
Токму поради прикриената природа на овој модел, многумина на крајот се чувствуваат исцрпено, збунето или дури и виновно – иако не се сигурни точно што направиле погрешно.
Разбирањето и препознавањето на пасивната агресија се првите чекори кон заштита на личните граници и воспоставување поздрава комуникација.
