Истражувачите од вселенскиот центар Годард на НАСА и Универзитетот во Аризона анализираа нови податоци за однесувањето на Месечината под влијание на гравитацијата на Земјата и Сонцето и утврдија дека нејзината маса не е целосно цврста.
Наместо тоа, обвивката на Месечината има густа, нејасна зона која се крева и спушта како плимата и осеката на Земјата..
„Внатрешното моделирање покажува дека овие вредности може да се совпаднат само со зона со низок вискозитет (LVZ) во основата на лунарната обвивка“, пишуваат истражувачите во нивниот објавен труд.
Идејата за овој несолиден слој беше теоретизирана од истражувачите неколку децении, но до сега достапните податоци не беа во можност дефинитивно да кажат на еден или на друг начин дали овој слој е навистина таму.
Под влијание на гравитационата сила на Земјата и Сонцето, Месечината доживува плимно дејство – не во однос на океаните, туку на физички деформации на обликот на Месечината и гравитационото поле.
За оваа студија, тимот користел нови отчитувања направени од Лабораторијата за гравитација и внатрешни работи на НАСА (ГРАИЛ) и Месечевата извидничка орбита. Тие мерења им овозможија на истражувачите да ги проценат промените на месечевата плима на годишно ниво за прв пат.
Компјутерските модели кои ја опишуваат природата на карпата длабоко во внатрешноста на Месечината додека орбитира околу Земјата, укажуваат на тоа дека слојот под цврстата обвивка треба да биде барем малку вискозен за да се вклопат бројките.
Тоа отвора дополнителни прашања: како оваа зона стигнала таму? И што ја одржува жешка? Ќе бидат потребни дополнителни истражувања за да се знае со сигурност, но тимот кој стои зад оваа студија мисли дека може да биде вклучен минералот од титаниум-железен оксид илменит.
„Присуството на LVZ на долната основа на лунарната обвивка може најлесно да се објасни со делумно топење на слој богат со илменити, што би ја направило Месечината слична на Марс, каде делумното топење неодамна беше потврдено од анализата на сеизмички податоци“, пишуваат истражувачите.
Како и со студиите за Земјата, потребни се некои претпоставки за да се процени што е стотици и илјадници километри под површината – но сето тоа е многу образована претпоставка, врз основа на она што го знаеме за месечините и планетите.
Знаеме дека обвивката над овој LVZ е направена главно од минералот оливин и дека има доста приказна за раскажување во текот на неколку милијарди години. Ако успееме да воспоставиме постојана база на Месечината во наредните години, сеизмичките отчитувања земени од самата површина на Месечината би требало да ни кажат повеќе за тоа што се случува под површината.
„Постоењето на оваа зона има длабоки импликации за топлинската состојба и еволуцијата на Месечината“, пишуваат истражувачите.
