Ова откритие би можело значително да го промени нашето разбирање за анксиозноста, пренесува Science Alert.
Истражувачите од Универзитетот Корнел во САД посочуваат дека нивните наоди ги доведуваат во прашање стандардните методи за тестирање анксиозност кај животни. Покрај тоа, студијата може да понуди нови сознанија за тоа како воопшто се формира чувството на анксиозност кај животните, а потенцијално и кај луѓето.
„Ги ставивме во надворешна средина на една недела и тие се вратија на своето почетно ниво на анксиозно однесување“, објаснува биологот Метју Зипл. „Животот во оваа природна средина го блокира создавањето на почетниот одговор на страв, а може и да го ‘ресетира’ стравот што веќе бил развиен кај овие животни во лабораторија“, додава тој.
Како се мери анксиозноста кај глувците?
Анксиозноста кај глувците во лабораториски услови најчесто се мери со таканаречениот „ плус-лавиринт“. Тој се состои од два затворени крака, каде што животните се чувствуваат побезбедно, и два отворени, изложени крака. Вообичаено, глувците по кратко истражување брзо се повлекуваат во затворените делови, однесување што се толкува како знак на страв. Овој одговор е толку стабилен што врз него често не делуваат ниту лековите против анксиозност.
Враќањето во природата како „копче за ресетирање“
Сепак, кога научниците пуштиле 44 глувци од кафезите во пространо надворешно опкружување, каде што можеле да копаат, да се качуваат и да бидат изложени на разновидни дразби, дошло до пресврт. Престојот во природата делувал како вистинско „копче за ресетирање“. По една недела, глувците повторно тестирани во лавиринтот подеднакво ги истражувале и отворените и затворените простори, како да се соочуваат со него за првпат. Интересно е што истиот ефект бил забележан и кај глувци кои од раѓање живееле во лабораторија и кај оние кои не биле постојано изложени на такви услови.
Што значи ова за луѓето?
Овие резултати би можеле да имаат значајни импликации за разбирањето на анксиозноста и нејзината поврзаност со околината, не само кај глувците, туку и кај луѓето. Истражувањето сугерира дека ограничен и монотон спектар на искуства може да придонесе за развој на анксиозност.
„Ако секојдневно доживувате многу различни нешта, имате подобра способност да процените дали нешто е навистина страшно или заканувачко“, вели невробиологот Мајкл Шијан. „Но, ако сте имале само неколку искуства, а потоа се соочите со нешто што е сосема поинакво, тоа може да предизвика анксиозност.“
Студијата укажува дека е неопходно повторно да се преиспита начинот на кој анксиозноста се проучува во лаборатории и колку ваквите експерименти се применливи на луѓето. Она што кај лабораториските глувци се смета за анксиозност можеби не е длабоко биолошки вкоренето, туку последица на сиромашна и ограничена средина, која релативно лесно може да се ублажи.
Истражувањето е објавено во научното списание Current Biology.
Извор: Index.hr
